Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

(Μεταλλαγμένη) Αριστερά ή (Εκσυγχρονιστική) Δεξιά





Οι λέξεις που βρίσκονται εντός παρενθέσεως απουσιάζουν, βέβαια, από το χθεσινό πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας τής Κυβερνήσεως, με το οποίο έδινε τη γραμμή για την αντιμετώπιση του νέου αρχηγού τής Νέας Δημοκρατίας. Ελάχιστη σημασία έχει αυτό. Έτσι κι αλλιώς, τόσο τα πρωτοσέλιδα όσο και οι μέσα σελίδες τής (μαύρης και σκότεινης πια) Αυγής, αποτελούν εδώ και καιρό (πολύ περισσότερο καιρό από όσο νομίζει η πλειοψηφία εκείνων που διαχώρισαν τη θέση τους από το κώμα τού πΣΥΡΙΖΑ) ένα από τα πιο εύγλωττα επιχειρήματα των γουλιελμικών νομιναλιστών εναντίον των αριστοτελικών ρεαλιστών για να υποστηρίξουν τη θέση τους: οι λέξεις που ορίζουν κατηγορίες (και οι εικόνες που τις συμβολίζουν) δεν περιέχουν καμία αντικειμενική αλήθεια, δεν είναι παρά άδεια πουκάμισα (εν προκειμένω, ερυθράς απόχρωσης –συμπληρώνει ο γραφιάς).

Πανηγυρίζουν καθ’ άπασαν την επικράτειαν τα στηρίγματα του αστισμού, μαζί και οι οπαδοί τους που στην πλειοψηφία τους δεν είναι παρά τα υποπόδια πάνω στα οποία πατάει η νομενκλατούρα τής καθεστηκυίας τάξεως –άσχετα αν μετά απολυμαίνει με Betadine τα παπούτσια της, το Κολωνάκι πάντα σιχαινόταν το λαό, ο λαός ήταν αυτός που ποτέ δεν το ’βλεπε… Πανηγυρίζουν διότι «ο Κυριάκος θα κάνει μια χαψιά τον Τσίπρα», έτσι πιστεύουν. Χα! Δεν ξέρουν με τι παιδάκι έχουν μπλέξει!

Νομίζουν αλήθεια ότι «ο μικρός» (έτσι τον έλεγε κάποτε ο Γλέζος, τόσο τού έκοβε κι αυτουνού, εκατό χρονώ άνθρωπος και να μην καταλάβει ότι ήταν μικρός μόνο στο μάτι, αλλά στο κρεβάτι με την εξουσία ήταν δάσκαλος) είναι τόσο κορόιδο ώστε να τους κάνει τη χάρη να πέσει θύμα των «αριστερών αξιών και ιδεών» και να χάσει τον πρωθυπουργικό θώκο προς όφελος του εκλεκτού τους; Έχουν την εντύπωση ότι θα αφήσει πολύ χώρο στον Κυριάκο να πουλήσει ευρωπαϊσμό καλύτερο από τον δικό του; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι θα αφήσει να του κλέψει ο Κυριάκος τη δόξα τού εκσυγχρονισμού τής πεπαλαιωμένης μηχανής τού ελληνικού καπιταλισμού; Δεν θέλουμε να τους χαλάσουμε το όνειρο, αλλά θα το πούμε (κυρίως με την ελπίδα να το ακούσουν οι δικοί μας):

Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι «ο μικρός» είναι τόσο αμοραλιστής ώστε να συμμαχήσει ακόμα και με το διάβολο. Για εμάς τουλάχιστον, χωρίς ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης κάτι τέτοιο δεν συνιστά εξ αρχής και σώνει και ντε αμοραλισμό. Μόνο μια ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης μπορεί να δείξει αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι είναι τόσο αμοραλιστής, που δεν θα διστάσει ούτε στιγμή (όταν δεν τον βλέπουν, όταν τον βλέπουν θα κλαίει και θα οδύρεται) να γίνει διάβολος στη θέση τού διαβόλου, προκειμένου να ταΐσει τη φιλοδοξία του –έτσι, σκέτη: ούτε αριστερό πρόσημο, ούτε δεξιό. Να το πούμε μ’ ένα παράδειγμα:

Δεν είναι ικανός να μιμείται τη φωνή τού Αντρέα μόνο. Είναι ικανός να μιμηθεί ακόμα και τον πατέρα του, τον επονομασθέντα, πάλι προς δόξαν τού νομιναλισμού, «Γέρο τής Δημοκρατίας». Και τότε, να ανεβεί σε κάποιο μπαλκόνι και (υψώνοντας τη γροθιά του) να φωνάξει με όλη του τη δύναμη:

Και εις τον νεοφιλελευθερισμόν πιστεύομεν!
 


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
LeftG700 είπε...

Σχολιασμός μόνο με όνομα/ψευδώνυμο (βλέπε οδηγίες πανω απο το πλαίσιο των σχολίων). Επίσης: δεν έχει κανένα νόημα το ποστάρισμα σχολίων-γρίφων που είναι κατανοητά μόνο στους συγγραφείς τους.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

dimK. είπε...

τελικα ειχε δειξει τι θα γινοταν οταν μεγαλωνε ο "μικρος", με το πως συμπεριφερθηκε στον Αλαβανο,τον "μεντορα" του.
Απλα τοτε δεν θελανε(με) να δουμε την αληθεια!

LeftG700 είπε...

Φίλε DimK,


Νομίζω ότι είχε δώσει δείγματα και πιο πριν. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι και ο Αλαβάνος "διευκόλυνε" πάρα πολύ την ίδια του την πολιτική εξόντωση. Δεν εννοώ το λάθος να επιλέξει τον Τσίπρα ως διάδοχό του στον ΣΥΝ. Αυτό έγινε και στο κάτω-κάτω λαθη κάνουν όλοι. Εννοώ ότι τον επέλεξε χωρίς προηγουμένως να φροντίσει να τον "δέσει" στο δικό του πολιτικό σχέδιο ("μαρασμός" τού ΣΥΝ - ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαιο κόμμα) και, κυρίως,[*] ότι ακολούθησε μία κατα μέτωπο επίθεση εναντίον τού Τσίπρα αντί να τον υπονομεύσει, αδειάζοντάς του μάλιστα εθελοντικά τη γωνιά με την αποχωρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παιδικά λάθη. Κι αν λάβει κανείς υπ` όψη του την εμπειρία και ηλικία τού Αλαβάνου, μωρουδίστικα...


Τα λέμε


[*] Συχνά, μεγαλύτερη σημασία από ένα λάθος έχει το πώς επιχειρείς να το διορθσεις, δεν συμφωνεις;

dimK. είπε...

ομολογω οτι τον συριζα δεν τον παρακολουθουσα,οποτε εμενα με την συμπεριφορα του Τσιπρα απεναντι στον Αλαβανο ειπα "ρε λες ..?"
Τον δε Αλαβανο συγνωμη, αλλα σταματησα να ασχολουμαι μαζι του οταν σε μια συνεντευξη του για τα προβληματα στην πλ Βικτωριας με τους ξενους και την ΧΑ,οταν ξεκινουσαν ολα αυτα, ειχε πει οτι αν φοβασαι(προς τους κατοικους) εισαι ουτε λιγο ουτε πολυ,ρατσιστης και οπαδος της ΧΑ.
Απο αριστερο που δεν μπορει να διαχωρισει τον φοβο και την ανυσηυχια με την υπαρξη ρατσιστικων πεποιθησεων δεν ηθελα(ουτε θελω) να παρακολουθω τι λεει/κανει.

Νομιζω οτι το πως διορθωσε το λαθος δεν ειναι το προβλημα..οχι γιατι σαν λαθος δεν ειχε σημασια,αλλα γιατι αν το διορθωνε, η μετεπειτα (ανυπαρκτη) πορεια του, μου λεει οτι ισως να το ανεβαλε απλα.

LeftG700 είπε...

Φίλε DimK.,


Μήπως δεν τα θυμάσαι καλά; Ο Αλαβάνος, για πολλούς μέσα στον ΣΥΝ, εθεωρείτο ...εθνικιστής! Επιπλέον, μην ξεχνάς ότι ακόμα και ο καλύτερος χειριστής τού λόγου ενδέχεται να εκφραστεί με ασαφή ή και λάθος τρόπο.


Τα λέμε