Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

–Μερικοί σύγχρονοι Κουκουέδες είναι πολύ χαϊβάνια, μωρ’ αδερφάκι μου. –Πόσο πολύ; –Να: άμα τους είχαμε στον εμφύλιο, δεν θα βγάζαμε ούτε την άνοιξη του ’47! –Τσ, τσ, τσ...




Ώρες-ώρες, το διαδίκτυο προσφέρει μερικές πολύ καλές ευκαιρίες για να ευθυμήσει κανείς και να σπάσει κάπως τη μαυρίλα που μας περικλείει. Μία τέτοια ευκαιρία μάς προσφέρει εδώ και λίγη ώρα το σε υπερθετικό βαθμό προσκείμενο στο ΚΚΕ ιστολόγιο Lenin Reloaded. Πώς αυτό; Να πώς:

Αναδημοσιεύει μία συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη από το σημερινό φύλλο τής εφημερίδας Αγορά, στην οποία ο Λαφαζάνης, εκτός άλλων, διατυπώνει αριθμητικώς και ολογράφως την άποψη ότι η πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup τής 20ής Φεβρουαρίου δεν είναι καθόλου απαραίτητο και δεν πρέπει να έλθει στη Βουλή προς ψήφιση. Αυτή η άποψη φαίνεται τόσο ‘‘ανήκουστη’’ στον ιστολόγο τού Lenin Reloaded —ο οποίος, να σημειωθεί αυτό, διεκδικεί το ρόλο τού παιδαγωγού στην κομμουνιστική θεωρία, στρατηγική και τακτική—, που την κάνει τίτλο τής ανάρτησής του (προς μεγάλη λύπη των φιλελέδων Ροϊδολασκαράτων, φαντάζομαι, επειδή έχασαν την πρωτιά τής καταγγελίας τού «αντιδημοκρατικού κατήφορου που έχουν πάρει οι εξτρεμιστές τού ΣΥΡΙΖΑ»).

Μπροστά στην πρεμούρα του να ‘‘πυροβολήσει’’ τον Λαφαζάνη και στο πρόσωπό του ολόκληρη την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, μια και τους θεωρεί (δικαίως) πολύ πιο επικίνδυνους για «το Κόμμα» από τους Παπαδημουλοσταθάκηδες και συντροφία, δεν καταλαβαίνει το προφανές. Προφανές ακόμα και σε ένα σχετικά ευφυές παιδί τών πρώτων τάξεων του Δημοτικού:

Με δεδομένη και γνωστή την αναφυλαξία και τα εγκεφαλικά που έχουν πάθει οι ‘‘μενσεβίκοι’’ τού ΣΥΡΙΖΑ με τη τζίφρα τού κόμματος στην παράταση του Μνημονίου της Master Financial Assistance Facility Agreement, τι πιο φυσικό και περισσότερο αναμενόμενο από το να μη θέλουν να επικυρωθεί το deal από την ελληνική Βουλή;;; Επιπλέον (και χειρότερο): αυτό το ίδιο δεν θα έπρεπε να επιθυμεί κάθε Κουκουές και σύσσωμο «το Κόμμα»;;;

Φυσικά, μη ρωτήσετε αν αυτό που δεν κατάλαβε ο «παιδαγωγός», το κατάλαβαν οι «μαθητές» του. Μέχρι αυτή την ώρα που γράφω έχουν εμφανιστεί πέντε-έξι σχόλια (εκτός από αυτά τού «παιδαγωγού»), στα οποία τρεις λαλούν και δυό χορεύουν.

Γάμα τα με μεγάλα γράμματα...



Η εικόνα, από το inspirationboost.com.



«Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά»




Έτσι, με αυτή τη φράση από το παλιό τραγούδι τού Κουγιουμτζή, έκλεισε την εισήγησή του ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, γυρνώντας το μέσα έξω. Κι εμείς, αφού βαρεθήκαμε να είμαστε τα ‘‘κακά’’ παιδιά και να τρώμε ‘‘ξύλο’’ από τους οπαδούς κάθε κόμματος και αποκόμματος της Αριστεράς, αποφασίζουμε να γίνουμε γραμμιτζήδες και διαγράφουμε τα σημεία από την Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου τού ΣΥΡΙΖΑ που αποδείχθηκαν σκέτα συνθήματα και καθόλου αποφάσεις όπως νομίζαμε μέχρι τώρα...

13. 1. Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους. Εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, το οποίο θα επουλώνει τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, με τους ανάλογους μισθούς και συντάξεις, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Πρώτο βήμα αποτελεί η αποκατάσταση στα προ του μνημονίου επίπεδα των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδομάτων. Δεν θα αναγνωρίσουμε τις συνταγματικές και παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης που οδήγησαν το τελευταίο διάστημα σε διαθεσιμότητα χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και σε κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Στη δική μας προσέγγιση του δημόσιου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν.

13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Όπως είπε και ο σύντροφος Άγγελος Τσέκερης για τους διαφωνούντες με την παράταση του Μνημονίου της Συμφωνίας Συριζαίους:

Ρε δεν πάτε στο διάολο! 



Καλώς τονε κι ας άργησε!




Προς διάψευση των ψιθύρων που τον θέλουν να αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης Μηλιός έγραψε στο twitter του νωρίτερα σήμερα (χθες) το βράδυ, ‘‘καρφώνοντας’’ εμμέσως πλην σαφώς (αλλά και δικαίως) την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ με τη σπόντα ότι η συμφωνία τής 20ής Φεβρουαρίου στο Eurogroup και τα συμπαρομαρτούντα της (το email Βαρουφάκη με τη λίστα τών μέτρων που δεσμεύεται η ελληνική κυβέρνηση να πάρει) κινείται εκτός τών αποφάσεων του Ιδρυτικού Συνεδρίου:

Σε απάντηση διαδόσεων, δηλώνω περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ από ποτέ, άλλωστε τα γραπτά [μ]ου βασίζονται στις συνεδριακές αποφάσεις του κόμματός μου.

Σωστά τα λέει. Όλα όσα εκθέτει στο γνωστό τεκμηριωμένο και πολυσυζητημένο άρθρο του (μαζί και των Σπύρου Λαπατσιώρα και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου) στηρίζονται στις συνεδριακές αποφάσεις τού ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν ισχύει για την υπογραφείσα συμφωνία με τα διευθυντήρια της ΕΕ. Αλλά (πάντα υπάρχει ένα γαμημένο «αλλά» σ’ αυτή τη ζωή...):

Όσο κι αν αναγνωρίζουμε τις καλές υπηρεσίες που πρόσφερε με το συγκεκριμένο άρθρο και τη συνεισφορά του στις προσπάθειες πολλών μέσα στο κόμμα του  να  το επαναφέρουν εντός αριστερής τροχιάς, δεν μπορούμε παρά να τον διαψεύσουμε κατηγορηματικά, έστω και εν μέρει. Δεν ήταν πάντα τα γραπτά του ή/και οι προφορικές δηλώσεις του σε ευθεία αντιστοίχηση με τις συνεδριακές αποφάσεις. Γιατί, αλήθεια:

Πρόκειται για απλή συνωνυμία ή είναι το ίδιο πρόσωπο με κάποιον Γιάννη Μηλιό, ο οποίος, πριν καν καθαρογραφούν οι αποφάσεις τού Ιδρυτικού Συνεδρίου και σε όλο το διάστημα που διέρρευσε από τότε, διατυμπάνιζε σταθερά και σε κάθε ευκαιρία ότι «το Συνέδριο έβαλε οριστικό τέλος στις συζητήσεις για το ζήτημα ευρώ ή δραχμή», αξιοποιώντας τη «δημιουργική ασάφεια» του σχετικού εδάφιου για να αναβαθμίσει απολύτως αυθαίρετα και αντικαταστατικά την προσωπική του άποψη σε συνεδριακή απόφαση; 



Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Χθες ήταν αργά. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Πανεθνικό Αριστερό Δημοκρατικό Μέτωπο τώρα!




Έρχονται θύελλες. Ασχέτως αν δεν τις σπείραμε εμείς, σ’ εμάς έτυχε ο κλήρος να τις θερίσουμε! Όποιος αντέχει το φορτίο, ας το σηκώσει. Διαφορετικά, ας σιωπήσει για πάντα!




«Σε βλέπει η Μέρκελ και σκάει ένα γελάκι, γεια σου αλάννι Γιάνη Βαρουφάκη»!




Χωρίς λόγια. Χρειάζονται άραγε λόγια;






Στην εικόνα, φιγούρα τού Χατζηαβάτη. Πιθανόν, έργο τού μεγάλου καραγκιοζοπαίκτη Ευγένιου Σπαθάρη.