Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Πρωθυπουργικό διάγγελμα: Αναμφίβολα, ήταν η φωνή τού Σαμαρά. Μιλούσε όμως ο ίδιος;




Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, η ‘‘κλειδωμένη’’ δηλαδή πρωτιά τού ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με όλες μα όλες τις δημοσκοπήσεις εδώ και πολύ καιρό —αλλά και σύμφωνα με την αίσθηση που αποκομίζει κανείς μιλώντας ακόμα και με μετριοπαθείς δεξιούς—, από τη σκοπιά συμφερόντων τών δυνάμεων της συγκυβέρνησης, φανερές και κρυφές, ίσως και να μην υπάρχει καλύτερη χρονική στιγμή για να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ τις κυβερνητικές ευθύνες. Πράγματι: Την 1η Μαρτίου, όταν η Ελλάδα θα είναι απολύτως ξεκρέμαστη μετά τη λήξη τής δίμηνης παράτασης του προγράμματος διάσωσης και θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευθεί, οι υπουργοί του δεν θα έχουν μάθει καλά-καλά πού είναι η τουαλέτα τών γραφείων τους. Να είσαι με το μαχαίρι στο λαιμό είναι ένα ζήτημα. Να είσαι όμως με το μαχαίρι στο λαιμό, και να μην έχεις χρόνο ούτε καν για να φορέσεις το παντελόνι σου είναι ένα άλλο (και χειρότερο).

Τούτων δοθέντων, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση καθ’ όσον αυτονόητα, ο Σαμαράς θα μπορούσε να περιμένει τις αναπόδραστες εξελίξεις που οδηγούν σε εκλογές ήττας σχετικά ήρεμος. Σχετικά, γιατί η ήττα είναι ήττα όπως και να το κάνουμε. Αλλά και σχετικά με την καλή έννοια: καλύτερες προοπτικές για να ευοδωθεί το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» δύσκολα θα βρεθούν. Γεννάται, επομένως, το ερώτημα: Τι τον έκανε σήμερα το μεσημέρι να βγει πελιδνός (μην κοιτάτε που δεν φαινόταν: η τέχνη τού μακιγιάζ έχει εξελιχθεί πολύ) για να δεσμευτεί για πρόωρες εκλογές και να υποσχεθεί υπουργικές καρέκλες σε κάθε ενδιαφερόμενο εκτός των δύο κομμάτων τής συγκυβέρνησης;

Νομίζουμε ότι η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στις γεωγραφικές συντεταγμένες πλάτος 52° 31' 27 Β και μήκος 13° 24' 37 Α. Δηλαδή στο Βερολίνο. Το οποίο, όπως και ο κύριος Γιούνκερ, προτιμά «οικεία πρόσωπα» στην ελληνική κυβέρνηση. Όχι επειδή θεωρεί πολύ πιθανό πως μία κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει τον ασκό τού Αιόλου (δεν έχουμε τους Γερμανούς για γίγαντες τόσο ‘‘αγαθούς’’ που αγνοούν τη δύναμή τους). Αλλά επειδή δεν μπορεί να αποκλείσει αυτό το άνοιγμα να συμβεί  ύστερα από ένα απρόβλεπτο και μη ανιχνεύσιμο για την ώρα συμβάν. (Το συμβάν αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να καλλιεργηθεί στο ‘‘εύφορο’’ έδαφος μιας χαώδους πολιτικής κατάστασης ύστερα από μία ταχύτατη απονομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά από την αναμενόμενη, σύμφωνα με όλες πια τις ενδείξεις, συνθηκολόγησή του με το Ευρωενωσιακό Διευθυντήριο αντί πινακίου φακής.)

Είναι αυτό που έριξε σήμερα το τελευταίο χαρτί τού Σαμαρά τής Μέρκελ; Άγνωστο. Προσωπικά πάντως δεν θα απέκλεια καθόλου την πιθανότητα να υποχρεώσει το ‘‘μάγκα’’ Πρωθυπουργό μας να στραγγίξει τελείως το πικρό ποτήρι τής ταπείνωσης, υπαγορεύοντάς του ένα επόμενο διάγγελμα στο οποίο το αντάλλαγμα για τη συναινετική εκλογή ΠτΔ θα είναι εκλογές αμέσως μετά την ολοκλήρωση των νέων διαπραγματεύσεων με extra offer την κλήση-έκκληση στον ΣΥΡΙΖΑ να φορέσει εδώ και τώρα τη φανέλα τής «εθνικής διαπραγματευτικής ομάδας»...

Κοντός ψαλμός αλληλούια. Από τις 29 Δεκεμβρίου μάς χωρίζουν μόνο οκτώ και σήμερα.



Δεν υπάρχουν σχόλια: