Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Όντως, η Αριστερά πρέπει να «έχει κάτι περισσότερο, και πολύ διαφορετικό, να πει από τη Δεξιά» στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Φτάνει να μην τα λέει ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος!




Χωρίς να είμαι προσωπικά εντυπωσιασμένος (με την κακή έννοια) ούτε στο ελάχιστο, αντιγράφω από το Red Notebook το τελευταίο πόνημα του ‘‘αγαπημένου’’ τού ιστολογίου Δημοσθένη-Παπαδάτου Αναγνωστόπουλο. Να επιστήσω την προσοχή τού ενταύθα αναγνωστικού κοινού στην κάποια (ευδιάκριτη) δυσανεξία τού Δημοσθένη μας για την έννοια «κυριαρχικά [ελληνικά] δικαιώματα», αλλά και στον πρωτότυπο ισχυρισμό του ότι «δεν είναι γενικώς θέμα κυριαρχίας το ενεργειακό παιχνίδι με τους υδρογονάνθρακες»!!! Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα επιφανές στέλεχος της «Αριστεράς τών δικαιωμάτων» (γι’ αυτό ίσως έτρεφε, τουλάχιστον μέχρι δυο χρόνια πριν, και μία αξιοσημείωτη συμπάθεια για τον Αντώνη Λιάκο, επίσης ένθερμο υπερασπιστή τών ατομικών δικαιωμάτων, παραβλέποντας την εκσυγχρονιστική φάση του...), το πράγμα έχει γούστο. Αποδεικνύεται, χωρίς να είναι η πρώτη φορά, ότι για τον Παπαδάτο όλα τα δικαιώματα δεν είναι ίδια. Άλλο, ανώτερο, το δικαίωμα να παντρεύεται κανείς με σύμφωνο συμβίωσης ή να μπορεί να φιλάει δημόσια τον άντρα του, ας πούμε, κι άλλο το ‘‘χυδαίο’’ και ‘‘ευτελές’’ δικαίωμα να προστατεύει το σπίτι του και τα υπάρχοντά του...

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ



Μιλώντας χτες στη Λευκωσία, στον κυπριακό τηλεοπτικό σταθμό Σίγμα, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «προκλητικές» τις ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Τίποτα το αναπάντεχο, προφανώς μέχρι τη διευκρίνιση του ίδιου ότι η κατάσταση «δεν συγκρίνεται με την εισβολή του ’74» και το συμπέρασμα ότι «δεν πρέπει να δίνουμε μόνοι μας μια τέτοια εικόνα».

Για έναν πολιτικό με τα ένσημα του Σαμαρά στη διαμόρφωση εξωτερικής πολιτικής για λόγους εσωτερικών συσχετισμών, η δήλωση έχει νομίζω την αξία της. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την επαύριο των μαθητικών καταλήψεων του ’91, όταν ως υπουργός Εξωτερικών τότε, ο ίδιος δήλωνε περιχαρής που η ελληνική νεολαία (αυτή που προηγουμένως αντιμετώπιζε στα σχολεία τις ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ) «βγήκε στους δρόμους όχι για κάτι διεκδικητικό αλλά απλώς για την αγάπη στην πατρίδα». Και πιο πρόσφατα, όμως, δικοί του στενοί συνεργάτες ήταν που υποστήριζαν στα σοβαρά ότι, σε ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία «οι φοβεροί Έλληνες πιλότοι μπορούν να κατακτήσουν την αεροπορική υπεροχή μέσα σε δυο ημέρες» (Φ. Κρανιδιώτης, Αntinews, 27.12.2012).

Δεν υπάρχει προφανώς κάποια αντιεθνικιστική στροφή να πανηγυρίσουμε, και δη για τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης που αναζητά συναινέσεις αποκλειστικά στα δεξιά του. Αν αξίζει να κρατήσουμε τη δήλωση είναι στο βαθμό που αποτελεί αναγνώριση (και υπενθύμιση) δύο ορίων στην εργαλειοποίηση των «εθνικών θεμάτων» για την αντιμετώπιση των σημερινών πολιτικών αδιεξόδων —εργαλειοποίηση που βεβαίως επιχειρήθηκε και, πιθανότατα, θα συνεχιστεί.

Το ένα όριο αφορά στην εσωτερική πολιτική συγκυρία. Με το βάρος να έχει μεταφερθεί σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομία, και παρά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες εκεί (ή ίσως ακριβώς εξαιτίας τους), ο Σαμαράς δύσκολα μπορεί να υπολογίζει σε ευρωπαϊκή και διεθνή στήριξη πολιτευόμενος ως …ακτιβιστής της Δεξιάς στην εξωτερική πολιτική. Δεν το μπορεί, τουλάχιστον κατά τα φαινόμενα —και επιπλέον δεν έχει εγγυήσεις ότι και να το προσπαθούσε, θα το πετύχαινε. Ο πήχυς για την κυβέρνηση έχει μπει χαμηλά, στην αποφυγή δηλαδή της συντριβής στις επικείμενες εκλογές, και μια τέτοια στοχοθεσία είναι από δύσκολο έως αδύνατο να συγκινήσει ακόμα και τους πλέον τουρκοφάγους από τους σημερινούς “300” της Βουλής, που καταλαβαίνουν ότι το παιχνίδι παίζεται εδώ και καιρό αλλού. Κοντολογίς, άλλο η πύρινη αρθρογραφία αρχών και άλλο η πραγματική πολιτική – άλλο το ’92 ή το ’96, άλλο το 2014.

Το δεύτερο όριο έχει να κάνει με τη διεθνή συγκυρία και τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Με όρους αστικής εξωτερικής πολιτικής, η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση αλλά δεν έχει και λόγους να πλειοδοτεί στο ζήτημα της κυπριακής ΑΟΖ, όταν «η Γαλλία, η Ιταλία και η Ρωσία έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα που θίγονται από τις τουρκικές κινήσεις», ενώ «και χώρες που δεν εμπλέκονται άμεσα, όπως η Γερμανία, δεν βλέπουν με ιδιαίτερη συμπάθεια τις τουρκικές απόψεις στο συγκεκριμένο ζήτημα» (Θ. Ντόκος, «Αποφεύγοντας την κλιμάκωση στην Ανατ. Μεσόγειο», Καθημερινή 5.11.2014). Το κυριότερο: της απαγορεύεται να «συμβάλει» στη χαοτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην ευρύτερη περιοχή, με τον πόλεμο να έχει γίνει η «σταθερά της αστάθειας» (Π. Κοσμάς, «ΑΟΖ: ο σιωνισμός, η ιμπεριαλιστική ‘‘προστασία’’, ο πόλεμος και η Αριστερά», R-project, 27.10.2014).

Για την Αριστερά, η διασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή δεν είναι —δεν ήταν ποτέ— υπόθεση πρωτίστως κρατικών σχεδιασμών και ενδοϊμπεριαλιστικών ισορροπιών: σε ρευστούς καιρούς όπως οι σημερινοί, οι πρώτοι αναθεωρούνται και οι δεύτερες ανατρέπονται. Με αυτή την έννοια, το μείζον είναι η ανάδειξη του διεθνισμού, όχι μόνο ως επίκαιρης πολιτικής, αλλά και ως της μόνης «ρεαλιστικής», αν ο στόχος είναι η αποφυγή του μακελειού στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν ο στόχος είναι πράγματι αυτός, έχει σημασία ότι στην Ανατολική Μεσόγειο δεν επιχειρηματολογούμε με όρους «κυριαρχικών δικαιωμάτων» και «εθνικών συμφερόντων» (δεν είναι γενικώς θέμα κυριαρχίας το ενεργειακό παιχνίδι με τους υδρογονάνθρακες), αλλά με όρους ειρήνης, αλληλεγγύης και συνεργασίας. Όπως σε όλα τα μείζονα ζητήματα, έτσι και στην εξωτερική πολιτική (και όχι στα «εθνικά», όπως λέμε συχνά νεφελωδώς…), η Αριστερά έχει κάτι περισσότερο, και πολύ διαφορετικό, να πει από τη Δεξιά.



15 σχόλια:

κάποιος σύντροφος είπε...

Εγώ πραγματικά ανησυχώ από την συγκέντρωση στο ίδιο ηγετικό κέντρο (όχι απλά στο ίδιο κόμμα) κοσμοπολίτικων και εθνικιστικών απόψεων (για τις δεύτερες μπορούμε να δούμε τις διαδρομές του απίστευτου φιάσκου Σαμπιχά, όσα βγαίνουν κατά καιρούς για τους συμβούλους του Τσίπρα στα εθνικά κλπ).

Αν λάβουμε υπόψιν και την διαρκή πρόθεση του Τσίπρα να δίνει τόνο συνέναισης πχ με Αβραμόπουλο, και το κλείσιμο από τον Τσίπρα σε προεκλογική συνέντευξη οποιασδήποτε κουβέντας για την διεθνή ένταξη της χώρας ανησυχώ περισσότερο.

Η εκτίμηση του ΔΠΑ ότι ο Σαμαράς δεν θα κάνει κάποια εθνικιστική στροφή είναι στον αέρα. Οι νατοϊκοί σχεδιασμοί για μια ελληνοτουρκική όξυνση που θα κλείσει με την αναγνώριση του ψευδοκράτους και την γκριζοποίηση του Αιγαίου, και που ταυτόχρονα θα αποτελειώσει τον αριστερό κίνδυνο σε μια χώρα της ΟΝΕ και της ΕΕ, είναι ενεργοί, και πάνω στο τραπέζι. Αυτό ο ΔΠΑ δεν μπορεί να το πιάσει, ότι τα γεωπολιτικά αν έρθουν θα έρθουν για να τελειώσουν και τα υπόλοιπα, αυτή είναι η έννοια του "συλλογικού ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συμφέροντος" που θα έρθει να επιβάλλει το ΝΑΤΟ. Θα έρθει να καθαρίσει για ελληνική και τούρκικη αστική τάξη, και ΕΕ.

Η κατάσταση της αριστεράς (και η μονοπώληση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ απο το δίπολο κοσμοπολιτισμού-εθνικισμού που ήδη ανέφερα) δημιουργεί μεγάλη απαισιοδοξία για την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, είτε στην κατεύθυνση επιβολής της αμυντικής επιστράτευσης τύπου 40 (αν βέβαια χρειαστεί) ή στην κατεύθυνση ανατροπής μιας επιστράτευσης τύπου 74 μέσα στα στρατόπεδα όπως έγινε τότε (και η αριστερά μας βέβαια το έθαψε εντελώς από την ιστοριογραφία για αν είναι "υπεύθυνη".)

Η αποχή του ΚΚΕ με την νέα φυσιογνωμία του, στρατηγική, πρόγραμμα, θεωρία, (όλα του κουτιού) από το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο και την αντιιμπεριαλιστική πάλη κάνει τα πράγματα ακόμα δυσκολότερα.

Βέβαια ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να τα ξεπεράσει αυτά τα όρια, άλλωστε και το 40 και το 74 δεν ήταν κάποια αριστερά με άμεσες τρομερές ικανότητες επικοινωνίας και καθοδήγησης που επηρέασε καθοριστικά τα πράγματα (το ίδιο το εμβληματικό γράμμα ΝΖ νομίζω ήταν 31.10, με την εξέγερση του λαού υπέρ της άμυνας, ήδη συντελεσμένη).

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Φιλική συμβουλή: Αν τυχόν και βρεθείς σε κανένα καρέ πόκας που είναι κι ο Δημοσθένης, προφασίσου πονοκέφαλο ή κάτι άλλο και μην παίξεις! Θα σε αφήσει με το σώβρακο! :-)

Γιατί το λέω αυτό; Για τους εξής λόγους:

Νομίζω ότι τον υποτιμάς τον Δημοσθένη. Ξέρει και παραξέρει πόσο ωραίος μοχλός πίεσης είναι τα ελληνοτουρκικά (εκτός τών άλλων, τών γνωστών) σε μία αριστερόστροφη ή αριστεροφανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ —για προφανείς λόγους, αρχίζω και παίρνω αποστάσεις από τον όρο «κυβέρνηση της Αριστεράς», ας φυλάμε και τον κώλο μας, δεν βλάπτει... Δογματικός είναι και αριστεριστής, αλλά δεν είναι μαλάκας! Και φυσικά ξέρει πολύ καλά ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, και μόνο στη σκέψη ότι θα μπλέξουν και με τους γείτονες, κλάνουν μέντες. Προλειαίνει λοιπόν το έδαφος και βαφτίζει το κοτόπουλο ψάρι εκ των προτέρων («ποια κυριαρχία; ποιοι κυριαρχικά δικαιώματα στους υδρογονάνθρακες; μήπως, σύντροφοι, ξεπέφτουμε στον εθνικισμό;»). Ξέρεις τι κουφάλες είναι αυτοί οι τρότσκες;

Επειδή συμφωνούμε στο μείζον (υπάρχει εθνική κυριαρχία και τη θέλουμε), δεν θα μείνω στο έλασσον (δεν νομίζω ότι η περίπτωση Σαμπιχά πρέπει να καταχωριστεί στον εθνικισμό, όσο κι αν ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι κάποιοι από τους υποστηρικτές της έχασαν τη λεπτή γραμμή τών ισορροπιών τού διεθνισμού και έγειραν από την άλλη μπάντα...).

Όσο για τον ιμπεριαλισμό, το συγκεκριμένο ρεύμα τού ΣΥΡΙΖΑ («αριστεροί ευρωκομμουνιστές», «αριστεροί ευρωπαϊστές», ή όποιον άλλο προσδιορισμό διαλέγει κανείς) τον έχει ‘‘ξεχάσει’’ εντελώς τελείως! Σε λίγο, θα καταφεύγουν στα λεξικά για να δουν τι σημαίνει!


Τα λέμε

Orgouel είπε...

Στους τροτσκες του Συριζα στειλε αυτο το γραμμα
"Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη.
Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός"

(και αμα βγαλεις συμπερασμα πες μου)

Orgoyel είπε...

Θα πω και για το κκε.
Η πορεια απο το ααδμ στο αντικαπιταλιστικο, θεωρειται απο καποιους και αριστερισμος. Εμενα μονο ο Στινας μου ερχεται στο μυαλο.

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Μωρέ εγώ βγάζω συμπέρασμα, κι ας μην είμαι Μπακουνικός. Εκεί πέρα είναι που δεν καταλαβαίνουν Χριστό πέρα από τις ιδεοληψίες τους (που για ορισμένους δεν είναι παρά προσχήματα: «Πού να τρέχουμε τώρα; Να βαφτίσουμε την ευρωλαγνεία, διεθνισμό να τελειώνουμε»!)

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Στα ντοκουμέντα μένει μόνο ο αντικαπιταλισμός τού ΚΚΕ. Δηλαδή, στα συρτάρια τής Κεντρικής Επιτροπής. Έχεις μετρήσει πόσες φορές σε κάθε παράγραφο μιλάει ο Κουτσούμπας για μονοπώλια; Μπουμπούνας είναι σαν την Αλέκα, που είπε στους πρατηριούχους βενζινάδες «στο σοσιαλισμό θα είστε υπάλληλοι, καθαρές κουβέντες»;;;!!!


Τα λέμε

Orgoyel είπε...

Λενε κατι περιεργα για εξειδικευση του αντικαπιταλιστικου σε ααδμ δηλαδη οτι στη ουσια ειναι το ιδιο-αλλα τοτε γιατι το αλλαζουν? Μονο για να μπει σα φιογκακι στο πακετο?Μα δεν ειναι το ιδιο. Ειναι σαν να λες δεν προτεινω 1500 κατωτερο μισθο, αλλα καταργηση του χρηματος. Δηλαδη αν θελανε να ειναι συνεπεις καργα αντικαπιταλιστες, αυτο θα επρεπε να πουν.

Οργουελ είπε...

Δεν ειναι 'του παροντος' αλλα ας μου επιτραπει. Απο την αλυλεγυη στο σερβικο λαο και στον ιρακινο λαο(στα πλαισια του ααδμ), φτασαμε στην κριτικη στην Χιλη και στη Βενεζουελα. Αυτο δεν αρκει μονο να μας προκαλει εκνευρισμο, πρεπει να δοθει και μια αιτιολογηση.

Γιαννα είπε...

Εμπρός λαε μη σκύβεις το κεφάλι

Ο μόνος δρόμος είναι louboutin και Cavalli!

Orgoyel είπε...

http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68887

Μου ειπε ο Τζανης....η συγκυβερνηση εγινε για πολυ λιγοτερα. Αυτη τη στιγμη η αριστερα εχει την ευκαιρια αυτοδυναμα να μπει στη δουλεια. Να ξεκινησει την επανορθωση της καταστροφης που επηλθε.
ΔΕΝ υπαρχει αλλη εναλλακτικη γιατι το αμεσο μελλον μας επιφυλασσει πολυ χειροτερα. Εκτος αν εισαι απο αυτους που πονταρουν σε οσο δυνατον μεγαλυτερη καταστροφη για να φανουν οι ιδιοι σαν σωτηρες (ο νοων νοειτω). Αυτα μου ειπε ο Τζανης. Τι να του απαντησω?

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Το άλλαξαν και επισήμως για να τσιμεντάρουν με συνεδριακή απόφαση την άρνηση κάθε συνεργασίας. Elementary, my dear Orwell...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Γιάννα,


Τώρα, για να καταλάβω, αυτό το σχόλιό σου λέγεται πολιτική παρέμβαση; Έχεις όλο το περιθώριο να πεις πέντε πράγματα από τη δική σου οπτική γωνία και βάζεις ένα αστειάκι ξεπερασμένο όσο και το ξυράφι τών μπαρμπέρηδων;

Ό,τι πεις. Αλλά κι εμείς τι να πούμε; Μόνο να σε ενθαρρύνουμε:

Μπορείς καλύτερα!


Τα λέμε


ΥΓ Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι έμαθα και κάτι από το σχόλιό σου: τι αντιπροσωπεύει το όνομα Louboutin...

Οργοθελ είπε...

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18452:mpogio-kleftes&catid=81:kivernisi&Itemid=198

Ναι αλλα στο ποδοσφαιρο σκιζουμε.

Υπεραστικός είπε...

Συγνώμη για το ξεκάρφωτο, αλλά το: σαν την Αλέκα, που είπε στους πρατηριούχους βενζινάδες «στο σοσιαλισμό θα είστε υπάλληλοι, καθαρές κουβέντες»
που το άκουσες;
(Πραγματικά ρωτάω, δεν λέω οτι το έβγαλες από το μυαλό σου)

LeftG700 είπε...

Φίλε Υπεραστικέ (ωραίο nick, πολύ μού αρέσει!),


Κατ’ αρχήν, δεν μπαίνει κανένα θέμα συγγνώμης. Όλα τα κείμενα και τα σχόλια που κρέμονται είναι προς σχολιασμό. Ακόμα κι αν είναι τού 2009! Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στη λίστα σχολίων, στη δεξιά στήλη, εμφανίζονται τόσο πολλά σχόλια (20). Στο ερώτημά σου:

Οι βεβαιότητες:

1) Το έχει πει (διηγηθεί) η ίδια η Αλέκα στην τηλεόραση και το έχω ακούσει με τα αυτιά μου.

2) Το περιστατικό χρονολογείται πριν από τις εκλογές τού Μαΐου 2012.

Αυτό που δεν θυμάμαι:

Αν η διήγηση της Αλέκας εντασσόταν στις προεκλογικές της εμφανίσεις ή αφορούσε δηλώσεις της με αφορμή κάποια κινητοποίηση/διεκδίκηση/απεργία τών πρατηριούχων καυσίμων.

Φίλε Υπεραστικέ, δεν ξέρω αν είσαι πρόσφατος αναγνώστης εδώ. Θέλω πάντως να σε διαβεβαιώσω ότι, άσχετα αν το μπλογκ εδώ δεν πρωταγωνιστεί από πλευράς αναγνωσιμότητας και επιρροής, είναι δηλαδή λίγο τής πλάκας από αυτή την άποψη, αυτό που κάνω το κάνω απολύτως υπεύθυνα και δεν το παίρνω καθόλου την πλάκα. Δες για παράδειγμα πώς χειρίστηκα δύο περιπτώσεις που αφορούσαν σε δικά μου λάθη:

Μία (εδώ και μετά εδώ )

Δύο (εδώ)

Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει τέτοια στάση για τα λάθη του να είναι τόσο ανεύθυνος ώστε να βάλει στο στόμα τής Γραμματέας τού Κομμουνιστικού Κόμματος πράγματα που δεν είπε ή που δεν τα είπε έτσι ακριβώς;

Εσύ θα δώσεις την απάντηση. Κι αν μάς διαβάζεις πού και πού, θα βοηθηθείς να βρεις τη σωστή.


Τα λέμε