Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

«Μερικοί σύντροφοι είναι τόσο χοντροκέφαλοι, ώστε είναι ικανοί, προκειμένου να έχουν δικό τους ολόκληρο το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι μας, να το πριονίζουν!».*



*Όπως μας ενημέρωσε ο ανταποκριτής μας στη Μόσχα, τη δήλωση αυτή φέρεται να έκανε, σύμφωνα με ευρέως διαδοθείσες —πλην ανεπιβεβαίωτες— φήμες, ο Влади́мир Ильи́ч Улья́нов (Ле́нин), όταν, ξεφυλλίζοντας τον παγκόσμιο τύπο, έπεσε πάνω σε μερικά άρθρα τής Αυγής (αλλά και σε ένα τού Πριν).



ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι διεθνούς έκτασης και πιο παλιό κι από τις λάσπες: Πολύ συχνά, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες μεταξύ τών διαφόρων αριστερών κομμάτων, οργανώσεων, τάσεων και ρευμάτων εκτρέπονται σε αλληλοκατηγορίες που, ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη στόχευσή τους και τους επιδιωκόμενους σκοπούς, πλήττουν την πάσα όλη Αριστερά. Ένα από τα καλύτερα εγχώρια παραδείγματα αυτού του φαινομένου, το οποίο τροφοδοτούν όλες ανεξαιρέτως οι εκφάνσεις τής Αριστεράς, είναι οι εδώ και πάνω από δύο χρόνια επικρίσεις που εκτοξεύονται προς το ΚΚΕ για τις απολύσεις εργαζομένων ή για τις μειώσεις μισθών που γίνονται στις επιχειρήσεις μαζικής επικοινωνίας και, γενικότερα, διαφώτισης και προπαγάνδας, τού κόμματος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μας απασχολεί αυτό το παράδειγμα προς αποφυγή. Η πρώτη φορά ήταν το φθινόπωρο τού 2010. Τότε, με αφορμή πάλι κάποιες απολύσεις στην Τυποεκδοτική, είχαμε αναρτήσει μια σειρά από άρθρα, ξεκινώντας από αυτό, συνεχίζοντας με αυτό, και κλείνοντας με κάποια συμπεράσματα εδώ κι εδώ. Συνιστούμε θερμά να τα διαβάσετε. Κυρίως γιατί ξεκαθαρίζουν από τη μεριά μας μια και καλή το πώς βλέπουμε το ζήτημα με τις κομματικές επιχειρήσεις (οποιουδήποτε κόμματος!) σε συνθήκες καπιταλισμού και δή σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης. Και δευτερευόντως γιατί θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μία ‘‘μαγική’’ εικόνα. Όπου, θα δείτε εμάς τους ‘‘οπορτουνιστές’’ (και, πιθανόν, παραμάγαζο της ...ΕΥΠ!), να επικρίνουμε, μεταξύ άλλων, και τον πιο Κουκουέ από τους Κουκουέδες τής ελληνικής μπλογκόσφαιρας (πιο Κουκουέ δεν γίνεται: σε χρησιμοποιούν αντί στόκου με θαυμάσια αποτελέσματα!) για τις θέσεις του σχετικά με το ζήτημα. Θέσεις παραπλήσιες με αυτές τής ...αναρχοαυτόνομης εφημερίδας Κόντρα, σύμφωνα με τις οποίες ο Περισσός είναι στην ‘‘πραγματικότητα’’ Περισσός ...ΑΕ και κατοικείται από συγνούς καπιταλιστές![1] Λεπτομέρειες επί όλων αυτών (και άλλων τινών) προσεχώς. Όταν θα καταπιαστούμε με την ανάλυση της πολιτικής αγυρτείας που εμφανίζεται με τη μάσκα τού λενινισμού...

Η δεύτερη φορά ήταν στις αρχές αυτού τού χρόνου, όταν το ΚΚΕ υπέβαλε αίτηση για την υπαγωγή τής Τυποεκδοτικής στο άρθρο 99.

Η τρίτη είναι το σημερινό σημείωμα.


ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ, 19 Δεκεμβρίου, ο Ριζοσπάστης προανήγγειλε επικείμενες απολύσεις από την εφημερίδα (υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα ο 902, ο τηλεοπτικός σταθμός τού κόμματος κατέβασε ρολά) καθώς και μείωση του αριθμού των στελεχών πλήρους κομματικής απασχόλησης —για προφανείς λόγους προτιμούμε αυτόν τον όρο από τον καθολικά χρησιμοποιούμενο επαγγελματικά στελέχη. Με όλες τις φυσιολογικές επιφυλάξεις,[2] προσυπογράφουμε το άρθρο. Τα έχουμε εξηγήσει αναλυτικά στις αναρτήσεις που αναφέρουμε παραπάνω. Εδώ θα συνοψίσουμε:

1. Κομματικές επιχειρήσεις και στελέχη πλήρους κομματικής απασχόλησης είχαν όλα τα ΚΚ και γενικά όλα τα αριστερά κόμματα τού κόσμου από ένα επίπεδο μαζικότητας και πάνω· επίπεδο που το ΚΚΕ έχει ξεπεράσει προ πολλών δεκαετιών. Όλα αναγκάστηκαν κάποια στιγμή να καταφύγουν σε μέτρα εξοικονόμησης πόρων που συμπεριελάμβαναν μειώσεις μισθών και απολύσεις στελεχών και εργαζομένων.

2. Κανένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να στηριχτεί αποκλειστικά και μόνο στην εθελοντική και μη αμειβόμενη εργασία, αν θέλει να διευρύνει την επιρροή του.

3. Κανένα αριστερό κόμμα σε συνθήκες καπιταλισμού δεν μπορεί να κηρύξει τον καπιταλισμό νεκρό, ειδικά για τις δικές του επιχειρήσεις. («Τα άτομα κάνουν την ιστορία τους, αλλά δεν την κάνουν ακριβώς όπως την επιθυμούν δεν την κάνουν κάτω από τις περιστάσεις που επιλέγουν οι ίδιοι , αλλά κάτω από τις περιστάσεις που αντιμετωπίζουν και δίνονται και διαβιβάζονται άμεσα, από το παρελθόν.» Παππούς Κάρολος) Η κοινότητα της Νέας Αρμονίας τού ουτοπιστή Robert Owen και της Marinaleda στην Ισπανία είναι χρήσιμα για το φωτισμό τού δρόμου. Δεν είναι όμως ο δρόμος!

4. Σε οποιοδήποτε τρόπο παραγωγής και γενικότερα κοινωνικοοικονομικό σύστημα, η παραγωγή προηγείται της διανομής. Συνεπώς, ακόμα κι αν η Ελλάδα ήταν Σοσιαλιστική Δημοκρατία, η διανομή θα παρακολουθούσε τα ανοδικά και καθοδικά ρεύματα της παραγωγής. Πιο ακραία, για να τελειώνουμε: Το ίδιο θα συνέβαινε και στην πιο υποδειγματικά λειτουργούσα κολεκτίβα (ή αναρχικό κοινόβιο). Η μειωμένη παραγωγή θα επέφερε μειωμένη διανομή. Period.


ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει ούτε ως υποψία σκέψης στην αρθρογραφία τής Αυγής. Κι ας μη σχετίζονται αποκλειστικά με το ΚΚΕ παρά μόνο θέσει. Γιατί φύσει, όπως προείπαμε κι όπως έχει καταγράψει η Ιστορία, αφορούν σε κάθε αριστερό κόμμα. Με πρώτο και καλύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ (λέγε με μάλλον ΣΥΝ) που έχει τον δεύτερο κομματικό μηχανισμό μετά το ΚΚΕ.[3] Αντίθετα, π.χ., υπάρχουν τίτλοι τού τύπου «Ριζοσπάστης»: Το κόμμα πάνω απ’ όλα ή  Απολύσεις στον «Ριζοσπάστη» κι από πίσω ‘‘μπίζνες’’ το ΚΚΕ, στους οποίους δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις: την ανοησία ή την ύπουλη διαστρέβλωση! Και στο ‘‘ψαχνό’’ τών άρθρων, σχεδόν αράδα παρά αράδα (ακόμα και σ' αυτό, το πιο ‘‘δημοσιογραφικό’’) η τεχνηέντως —ή λιγότερο τεχνηέντως— καλλιέργεια και υποβολή τής ιδέας: τι Μπόμπολας, τι ΚΚΕ![4]

Δεν ξέρουμε αν και πόσοι υπάρχουν που θεωρούν ότι όλα αυτά αντιστοιχούν σε κάποιου είδους ...ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση! Η θλιβερή πραγματικότητα είναι πως πρόκειται για σκουπίδια! Σκου-πί-δια! Πολύ περισσότερο που δεν είναι ούτε μία ούτε δύο ούτε τρεις οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας των εργαζομένων στον ραδιοσταθμό του ΣΥΝ Κόκκινο 105,5 για καθυστερήσεις καταβολής μισθών (ας μην αναφερθούμε σε όσα έχουν ακουστεί για ασφαλιστικές εισφορές).[5] Κι επειδή δεν είμαστε σκουπιδοφάγοι, κι επειδή έχουμε δώσει συνολικά ουκ ολίγα ευρώ για να αγοράζουμε την Κυριακάτικη Αυγή τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, δεν έχουμε τον παραμικρό δισταγμό να τα επιστρέψουμε συστημένα και στην Αγγέλα Νταρζάνου που τα υπέγραψε, και στους Διευθυντές σύνταξης Σταύρο Καπάκο & Κωστή Νικολακάκο που τα ενέκριναν «ως έχει», και στον Διευθυντή τής εφημερίδας Νίκο Φίλη που τα ευλόγησε! Καλοφάγωτα![6]


ΜΑΣ ΕΞΕΠΛΗΞΑΝ τα όσα διαβάσαμε στην Αυγή; Με το χέρι στην καρδιά, όχι. Αντίθετα όμως, και το λέω πάλι με το χέρι στην καρδιά, αλλά με βαριά την καρδιά αυτή τη φορά, μας εξέπληξε και μας απογοήτευσε η σύντομη αναφορά που έκανε το Πριν, η Κυριακάτικη εφημερίδα τού Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ), στο τελευταίο, Χριστουγεννιάτικο φύλλο του.

Παίρνοντας αποστάσεις (δια του μη σχολιασμού) από τις εξηγήσεις που έδωσε το ΚΚΕ, ο ανώνυμος αρθρογράφος κατέληγε:

«Όσο βέβαια το ΚΚΕ εισπράττει την παχυλή κρατική επιχορήγηση από τον προϋπολογισμό και δεν στηρίζεται αποκλειστικά στα μέλη και τους φίλους του, θα είναι υπόλογο για την οικονομική διαχείριση και κάθε αντεργατική επιλογή στο πλαίσιο της εξορθολογικοποίησης των εξόδων».

Είχαμε την εντύπωση ότι οι σύντροφοι του ΝΑΡ μπορούν καλύτερα να προφυλάσσουν το κλαδί στο οποίο καθόμαστε όλοι και να μη το πριονίζουν. Και, αν μη τι άλλο, ότι είναι σε θέση τουλάχιστον να μην υποπίπτουν σε τέτοια κραυγαλέα λάθη (πολιτικής) λογικής:

Αν το ΚΚΕ στηριζόταν «αποκλειστικά στα μέλη και τους φίλους του», δεν θα ήταν υπόλογο για την οικονομική διαχείριση των οικονομικών πόρων του;;; Και τότε δεν θα υπήρχε ζήτημα με τους απολυμένους εργαζόμενους;;;

Μήπως κάτι πάει στραβά εδώ; Και μήπως αυτό το οποίο πάει στραβά είναι το χαλί που φουσκώνει, εξ αιτίας τού προβλήματος (υστέρηση παραγωγής = μείωση των προς διανομή διαθέσιμων) που κρύφτηκε από κάτω του;


[1] Τώρα βέβαια που έχει ‘‘ανανήψει’’ και έχει έρθει στον ‘‘ίσιο’’ δρόμο μάς τα λέει αλλιώς. Αλλιώς, αλλά με την ίδια πολιτική ρηχότητα που χαρακτηρίζει πολλές φορές τη σκέψη του —συνήθως σε περιστάσεις κατά τις οποίες το θέμα είναι εκτός διδαχθείσας ύλης και τα σκονάκια τής θεωρίας τού είναι άχρηστα. Για του λόγου το αληθές: χρησιμοποιεί την καραμπινάτη ανικανότητα των ανθρώπων που διευθύνουν τη Σύγχρονη Εποχή να εξυπηρετήσουν ηλεκτρονικά τούς πελάτες τους, και επομένως να αυξήσουν τα έσοδα της συγκεκριμένης επιχείρησης επ’ ωφελεία τών θεμιτών στόχων που εξυπηρετεί, ως ...απόδειξη του μη καπιταλιστικού χαρακτήρα τών κομματικών επιχειρήσεων!!! Λες κι αυτό είναι η απόδειξη!!! Πού να το πεις ότι έλλογο όν, και δη πανεπιστημιακού επιπέδου, ‘‘σκέπτεται’’ έτσι και να σε πιστέψουν!;

[2] Δεν διευθύνουμε εμείς τις επιχειρήσεις τού ΚΚΕ, ούτε α οικονομικά του. Επομένως: Έχει εξαντληθεί κάθε άλλο ισοδύναμο μέτρο που θα εξασφάλιζε τη μείωση των εξόδων, χωρίς απολύσεις; Στο άρθρο τού Ριζοσπάστη που αναγγέλλει τα μαντάτα δίνεται η διαβεβαίωση πως ναι. Ελπίζουμε να είναι έτσι. Κι ακόμα —χωρίς όμως ελπίδες εδώ: Γιατί το ΚΚΕ δεν φρόντισε ποτέ για ένα ειδικό κομματικό Ταμείο Ανεργίας (με τη συνεισφορά τών εργαζομένων στις επιχειρήσεις του); Μια τέτοια κίνηση και τους απολυμένους θα ανακούφιζε κάπως, αλλά και θα αύξανε το βαθμό προστασίας τού κόμματος από την αστική προπαγάνδα. Άμα όμως απασχολεί κανείς από το πρωί ως το βράδυ όλο το μυαλό του για να δει πώς θα αντιμετωπίσει τον αριστερό και δεξιό ‘‘οπορτουνισμό’’, πού να του περισσέψει για τέτοιες ‘‘ανόητες’’ ιδέες...

[3] Τώρα μάλιστα τον διευρύνει. Ίσως μέσα στη χαρά τής διεύρυνσης να ξεχνάει πως ο καιρός έχει γυρίσματα για όλους. Όχι μόνο για το ΚΚΕ...

[4] Ποιοι το υπονοούν αυτό; Οι κατά τα άλλα πρώτοι στην καταγγελία των ισοπεδωτικών απλουστεύσεων τύπου «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»!!! Ευτυχώς που έσωσε κάπως την τιμή τους ο προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Δημήτρης Τρίμης ο οποίος δήλωσε: «ούτε το ΚΚΕ, ούτε η διοίκηση του Ριζοσπάστη είναι εργοδότες σαν όλους τους άλλους [...] δεν εξομοιώνονται με τις αστικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις».

[5] Χώρια τις καταγγελθείσες και μηδέποτε διαψευσθείσες ‘‘ομορφιές’’, μερικές εκ των οποίων σε κάνουν να θέλεις να τραβήξεις πιστόλι!

[6] Ήμουν έτοιμος να στείλω την ίδια ευχή και στην ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς, με προφύλαξε από αυτό το τεράστιο και ασυγχώρητο λάθος κάποιος από την παρέα: «Ξεχνάς, ρε γραφιά, ότι η Αυγή δεν είναι σαν τον Ριζοσπάστη; Ξεχνάς ότι δεν είναι όργανο καμιάς Κεντρικής Επιτροπής, αλλά απολύτως ανεξάρτητη;». Γι’ αυτό είναι οι φίλοι! Για να σε σώζουν από τέτοια τραγικά ολισθήματα!


Η εικόνα, από το guardian.co.uk (Sipa Press/Rex Features).

31 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Όπως είχαμε υποσχεθεί εδώ και μέρες στον φίλο μας που υπογράφει ως κάποιος που είχε άλλο nick, του αφιερώνουμε αυτή την ανάρτηση. Και ανανεώνουμε την ευχή και ελπίδα μαζί, εκτός από το όνομα που άλλαξε, να αλλάξει λίγο και μυαλά. Όχι εγκαταλείποντας το κόμμα πού υποστηρίζει, το ΚΚΕ. Αλλά βλέποντας τα πράγματα με λίγο περισσότερη ευρύτητα και λίγο λιγότερη κακοπιστία...

ΕΟΣ είπε...

1. Το κλάδεμα είναι από τις πιο παραδοσιακές και αποτελεσματικές μεθόδους που βοηθούν την καρποφορία των δένδρων...

2. Όμως, για να μην μείνουμε μόνον στο δένδρο και να δούμε και το δάσος:

- Ποίος μπορεί να εμπιστευτεί το ΚΚΕ να αναλάβει την εξουσία και να κυβερνήσει τη χώρα, όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί τις δικές του επιχειρήσεις και τις ρίχνει έξω; Και μάλιστα όταν το επιδοτεί το κράτος, προνόμιο που δεν έχουν οι ανταγωνιστικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις;





LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Δεν ξέρω αν αυτό που θα γράψω θα σας δώσει να καταλάβετε (επί τέλους) τι μυαλά κουβαλάμε. Όμως, θα το κάνω:

Σας παραπέμπω λοιπόν σε ένα παλαιότερο ποστ (15 Ιουλίου 2012) με τίτλο 12 "πειραγμένα" τσιτάτα. Κάντε έναν κόπο να πάτε εκεί και να διαβάσετε προσεκτικά το "πειραγμένο" τσιτάτο Νο 2.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

φίλοι της ΕΟΣ λετε
"...- Ποίος μπορεί να εμπιστευτεί το ΚΚΕ να αναλάβει την εξουσία και να κυβερνήσει τη χώρα, όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί τις δικές του επιχειρήσεις και τις ρίχνει έξω; Και μάλιστα όταν το επιδοτεί το κράτος, προνόμιο που δεν έχουν οι ανταγωνιστικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις;"

Είπαμε να κάνουμε κριτική στο ΚΚΕ. Να εντοπίσουμε σημεία και ενέργειες που δεν συνάδουν μα αυτό που εν πάσει περιπτώσει φανταζόμαστε πως εκπροσωπεί το κόμμα. (Και που μπορεί εν τέλει και να το βλέπουμε εμείς από λάθος γωνία).
Απ αυτό το σημείο όμως ως τις μαλακίες επιχειρήματα, ε... κόψτε και κάτι.
Διότι τέτοια ξέρω να λέω κι εγώ.
Κι ο καθένας, για οποιοδήποτε κόμμα και ειδικά για τον συριζα.
Νιφάφι πια...

mbiker

Δώρος Γεωργίου είπε...

Εγώ δε διαφωνώ με τη λογική του άρθρου, παρόλα αυτά όταν κατηγορείς τον κάθε καπιταλιστή για απολύσεις, μειώνεται το κύρος σου άμα κάνεις κι εσύ τα ίδια. Επίσης υπάρχει ακόμα ένα θολό σημείο: θα εφαρμοστεί το τρίτο Μνημόνιο; Περίμενε όντως το ΚΚΕ να περάσει αυτό το Μνημόνιο για να κάνει τις απολύσεις, όπως έχει διαρρεύσει; Γιατί γίνονται οι απολύσεις μέσα στις γιορτές;
Εν τέλει, η άποψη του ιστολογίου είναι ότι όποιος δουλεύει για το ΚΚΕ, το οποίο δεν είναι σαν τους άλλους εργοδότες, δεν μπορεί να απεργεί και εν γένει να διαμαρτύρεται, αλλά πρέπει να αποδέχεται χωρίς δεύτερη κουβέντα τις αποφάσεις του κόμματος-εργοδότη; Εγώ θα διαφωνήσω με αυτή την άποψη. Όποιος και αν είναι ο εργοδότης σου, πρέπει πάντα να αντιδράς. Και η ΕΣΗΕΑ για μένα πρέπει να αντιδράσει άμεσα.

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Μία συμπληρωματική και πληρέστερη απάντηση στο σχόλιό σας.

Δεν υπάρχει καμία διαφωνία ότι το κλάδεμα ευνοεί την καρποφορία. Αυτό όμως είναι μία γενική αρχή που χρειάζεται εξειδίκευση στην εφαρμογή της. Λοιπόν, όπως ξέρει ο κάθε ένας που έχει αποπειραθεί να κλαδέψει ένα δέντρο, δύο πράγματα είναι απαραίτητα. 1) Να κλαδέψεις το κλαδί που θέλει όντως κλάδεμα και 2) Να μην αυτοϋπονομεύσεις τη θέση στην οποία στηρίζεσαι για να κλαδέψεις (όπως είπε και ο Αρχιμήδης, χωρίς τόπο να σταθείς δεν γίνεται τίποτε!).

Επηρεασμένοι ίσως από την ατομοκεντρική ματιά σας και παρασυρμένοι από την εναντίωσή σας στις δομές, ξεχνάτε ότι η επιτυχία ή αποτυχία μιας επιχείρησης στον καπιταλισμό δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τις ικανότητες του μεμονωμένου καπιταλιστή. Τα έχει εξηγήσει αυτά με το νι και με το σίγμα ο παππούς Κάρολος, αλλά φαίνεται ότι εσείς τον καιρό που έπρεπε να τον διαβάζετε το είχατε ρίξει στον Χέρμπερτ και στον Μιχαλάκη... ;-)

Για την αποκλειστικότητα στην εξουσία και την έλλειψη δημοκρατικού ελέγχου τα είπαμε από χθες.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Προφανώς, οι φίλοι μας της ΕΟΣ, που κατά τα άλλα εμφανίζονται ενωτικοί, όταν λένε όλοι, δεν εννοούν όοολοι, όπως συμβαίνει στη διαφήμιση... ;-)

Γεράσανε (που λέει ο λόγος, κι αυτό υποθετικά) και μυαλό δεν βάλανε! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Δώρε, σε καλωσορίζω εδώ.


Μα θέλει και ρώτημα ότι οι απολύσεις σε μία κομματική επιχείρηση μειώνουν το κύρος σου; Εννοείται! Όμως υπάρχουν μερικά σημεία στο σχόλιό σου που σηκώνουν αστερίσκους:

[*] Τέτοιου τύπου προβλήματα είναι κοινά. Δεν είναι μόνο προβλήματα του ΚΚΕ. Μπορούν κάλλιστα να εμφανιστούν σε κάθε καμπούρα (κόμμα). Ακόμα και σε όσες δεν είναι σήμερα σε θέση να συγκροτήσουν εκδοτική επιχείρηση με καθημερινή εφημερίδα, τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό, ή οποιαδήποτε άλλη. Άρα, οι γλώσσες όλων πρέπει να είναι κοντές.

[**] Σοσιαλιστικές ή και κομμουνιστικές νησίδες στον καπιταλισμό μπορούν να υπάρξουν. Νησίδες όμως. Και όχι βέβαια τελείως στεγανές. Το κυριότερο: οπωσδήποτε ανεπαρκείς για να εκτοπίσουν την ήπειρο του κεφαλαίου.

[***] Η πολιτική τού ΚΚΕ στο θέμα των μισθών είναι «αμοιβή σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις και τα νομίμως ισχύοντα». Επομένως, κι εδώ υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για όποιον θέλει να του την πέσει: «Γιατί αμοιβή σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις, ρε μάγκες; Γιατί δεν αμείβετε τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις σας με αυτό που βάζετε ως αίτημα/απαίτηση (1300 ευρώ κατώτατος μισθός);». Αυτό για μας είναι μία αφελής άποψη όταν λέγεται ειλικρινώς(βλέπε πάλι το [**]) και μία καραμπινάτη προπαγάνδα όταν ακούγεται από αντιπάλους τής Αριστεράς.

[****] Το ίδιο με το παραπάνω θα μπορούσε να ισχύει και για τις απολύσεις μετά τις ‘‘μεταρρυθμίσεις’’ τού τελευταίου μνημονίου. Εννοώ ότι θα μπορούσε να ακολουθηθεί ή ίδια λογική. Θα το κάνουν έτσι; Δεν το ξέρω. Θα μαθευτεί. Να πω όμως, για να μη νομίζεις ότι πάω να κρύψω λόγια, το εξής: Ασχέτως αν η πολιτική που ακολουθεί σε τέτοια ζητήματα το ΚΚΕ και πολιτική βάση έχει και ρεαλιστική είναι (πόσο καιρό θα μπορούσε να σταθεί η Σύγχρονη Εποχή π.χ. ή ο Ριζοσπάστης αν πλήρωναν 1300 ευρώ κατώτατο;), ειδικά για τις αποζημιώσεις νομίζω ότι δεν πρέπει να εφαρμόσει τα όσα προβλέπονται από τις νέες διατάξεις.

Τέλος: Σε καμία περίπτωση δεν είναι θέση μας ότι οι εργαζόμενοι σε μια κομματική επιχείρηση πρέπει να βαράνε προσοχές στο Κόμμα-Αφέντη! Όμως, από την άλλη, νομίζουμε ότι είναι λάθος (και τώρα μιλάω για τους πολιτικά συνειδητοποιημένους) να το αντιμετωπίζουν ως έναν καπιταλιστή σαν όλους τούς άλλους.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Το να χτυπάς μια στο καρφί και μια στο πέταλο δεν σημαίνει πως έτσι μπορείς να εμβαθύνεις στην ουσία της συζήτησης και να επιταχύνεις τις εξελίξεις – το αντίθετο μάλλον πετυχαίνεις. Παρομοίως, το να διαλέγεις να ασχολείσαι με ένα τρέχον θέμα της αρθρογραφίας ή των ειδήσεων δεν σημαίνει ότι έτσι μπορείς να προσφέρεις χρήσιμες λύσεις ή συμπεράσματα. Πίσω από το συγκεκριμένο θέμα που σχολιάζεις εδώ, το γενικότερο θέμα που ζητά απαντήσεις, είναι: «πώς θα πρέπει να λειτουργεί οργανωτικά ένα αριστερό κόμμα που θέλει να αλλάξει το σύστημα;». Αν δεν πιάσεις αυτό το θέμα, διατυπώνοντας και παράλληλες συμπληρωματικές ερωτήσεις, όπως π.χ. «ποια οργανωτικά-πολιτικά γνωρίσματα πρέπει να έχει ένα κόμμα των εργαζόμενων για να μπορεί να κινήσει την αλλαγή του συστήματος προς το σοσιαλισμό;», αν δεν πιάσεις λοιπόν αυτό το θέμα, δεν μπορείς να ξεφύγεις από την επιφανειακή συζήτηση και τη δημιουργία αβαθών και ασταθών εντυπώσεων.
Εν προκειμένω το παραπάνω ουσιαστικό θέμα είχε αρχίσει να σκιαγραφείται από προηγούμενες αναρτήσεις που αφορούσαν τα γινόμενα και τα λεγόμενα γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση τα ζητήματα αυτά κρίνονται σε κόμματα με όρους μαζικότητας, επομένως η συζήτηση αυτή σήμερα θα είχε ενδιαφέρον μόνο με αναφορές στα γνωρίσματα των 2 μεγάλων κομμάτων, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
Πάνω λοιπόν που πήγαινε να στρώσει μια συζήτηση, κάποια μύγα σε τσίμπησε και συνέτριψες τη συζήτηση (για να μην πω κάτι άλλο), δυναμιτίζοντας το κλίμα με απανωτές αναρτήσεις σχετικά με το ΚΚΕ, επικαλούμενος μάλιστα ως και Καραϊσκάκηδες και άλλα ηρωικά... Η συζήτηση δεν είναι εύκολη, και ο κόσμος είναι ξαναναμμένος, από όλες τις μεριές, ενώ δεν λείπουν και οι κατευθυνόμενες παρεμβάσεις.
Ωστόσο οι χρήσιμες συζητήσεις, που μπορούν να παράγουν δηλαδή έγκαιρα κάποιες λύσεις μέσα στο χωροχρόνο που ζούμε (με κάποιο ικανό συνδυασμό βάθους και πλάτους, αλλά και ύψους και χρόνου) έχουν κάποια στοιχειώδη προαπαιτούμενα, τα οποία τελικά κανείς στο διαδίκτυο δεν θέλει να τα έχει υπόψη του – ούτε και αυτό το ιστολόγιο. Επομένως, κεφαλαιώδη και βασικά θέματα, όπως αυτό που περιέγραψα, δεν μπορούν να συζητηθούν ικανοποιητικά από τον κόσμο της αριστεράς, και η συλλογική της νοημοσύνη και γνώση συντρίβεται τελικά από τους ίδιους τους διαχειριστές των πραγμάτων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δυστυχώς.

Πικάπα

Δώρος Γεωργίου είπε...

Αγαπητέ φίλε,

χαίρομαι γιατί βλέπω ότι γενικά υπάρχει σύμπνοια στις απόψεις μας.

Ένα πρόσθετο πρόβλημα που υπάρχει λόγω της γενικότερης τακτικής του ΚΚΕ είναι ότι μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Σε κάποιο σημείο του κειμένου σου και εσύ αναφέρεις ότι "ελπίζεις" ότι εξαντλήθηκαν όλα τα υπόλοιπα μέσα. Αυτή η ελπίδα είναι άμεση συνάρτηση της εμπιστοσύνης που έχει κάποιος στο συγκεκριμένο κόμμα. Εγώ δυστυχώς έχω πάψει να το εμπιστεύομαι εδώ και καιρό...

Υπάρχει, λοιπόν, μια έλλειψη διαφάνειας. Δεν έχουμε στη διάθεσή μας επαρκή στοιχεία για να κρίνουμε αν όντως η απόλυση 40 ανθρώπων ήταν δικαιολογημένη ή όχι. Αυτό ακόμα κι αν συμφωνήσουμε ότι στην κρίση μας αυτή δε θα χρησιμοποιήσουμε κριτήρια καπιταλιστικού κέρδους, δηλαδή δε θα αντιμετωπίσουμε το ΚΚΕ ως κοινό εργοδότη σαν όλους τους άλλους. Ο λόγος δε που δεν έχουμε επαρκή στοιχεία είναι ότι το ΚΚΕ ποτέ δε λογοδοτεί στο λαό, στο κίνημα, στον κόσμο της Αριστεράς (βάλε ό,τι θες εδώ) για τις πράξεις του. Ελπίζω τουλάχιστον να λογοδότησε στους εργαζομένους που απολύονται...

Οπότε κρίσιμο στοιχείο είναι το ποσοτικό στο εν λόγω ζήτημα. Δηλαδή, έχω διαβάσει ότι απολύονται 40 από τους 80 δημοσιογράφους. Είναι αληθές αυτό κατ' αρχάς; Ήταν απαραίτητο; Μπορούσαν να είχαν απολυθεί 20 φερ' ειπείν; Μπορούσαν να είχαν απολυθεί 10 και οι υπόλοιποι να είχαν δεχθεί μείωση μισθών; Γιατί εδώ μιλάμε για απόλυση του μισού δημοσιογραφικού δυναμικού της εφημερίδας. Άλλο να απολύονται οι μισοί και άλλο το ένα πέμπτο π.χ..

Και εν τέλει κι εγώ περιμένω να μάθω για το θέμα των αποζημιώσεων. Ακούστηκε ότι υπήρξε παρότρυνση από τον Λουκά (θλιβερό άτομο, αλλά δεν είναι της παρούσης αυτό, να 'ταν κι ο μόνος) να παραιτηθούν....

Ανώνυμος είπε...

οτι νάναι.. Οτι σούρθει στο μυαλό το γράφεις με μοναδικό κριτήριο τη ζημιά..

LeftG700 είπε...

Μπέρδεψες τα μπουτάκια σου αγορίνα μου/κοριτσάρα μου; Τι να κάνουμε... Η ζωή είναι σκληρή. Ιδίως για τους πολύ σκληρούς στόκους...

Υπομονή και κάβες! ;-)

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν... Το αρθρο της Αυγής αναφέρει ότι το ΚΚΕ πουλάει την συχνότητα του 902. Είναι αλήθεια αυτό; Αν είναι αλήθεια. Εγείρονται δύο ζητήματα. α) Πως από τη μία καβατζωνεις εκατομμύρια και απο την άλλη κάνεις απολύσεις; και β) Με πιο δικαίωμα πουλάς ΔΗΜΟΣΙΑ συχνότητα σαν το τελευταίο λαμόγιο της αγοράς;
Απο εκεί και πέρα. Ο Ριζοσπάστης μειώνει το προσωπικό λόγω της μεγάλης χασούρας της Τυποεκδοτικής. Αν η τυποεκδοτική, όμως ήταν να τυπωνει μόνο τα κομματικά έντυπα, δεν θα υπήρχε κανένα θέμα. Υπήρξε μια αμιγώς καπιταλιστική επιχείρηση που έκανε δουλειές με την Γιάννα, τον Λαμπράκη, το κράτος. Η οργάνωσή της ήταν στα πρότυπα καπιταλιστικής επιχείρησης με απουσία εργατικού ελέγχου, οικονομική διαφάνεια, συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση. Δε μιλάμε για τίποτε φοβερές καινοτομίες, αλλά για απλά πράγματακια που γίνονται στον καπιταλισμό.

Και κάτι τελευταίο. Οι εργαζόμενοι της Αγγελοπούλενας όταν αυτή έκλεισε τον Ελεύθερο Τύπο, είχαν επισημάνει από το 2009 ότι ο Ελ. Τύπος έκανε την εκτύπωσή του στην Τυποεκδοτικη με 90 εκ ευρώ το χρόνο, αναγκάζοντας το ΚΚΕ να αγοράσει καινούρια μηχανήματα, που μετά το λουκέτο του Ελ. Τυπού- όπως έγραφαν χαρακτηριστηκά- του έμειναν αμανάτι και να δούμε πως θα ανταπεξέλθει τώρα στο δάνειο που εχει πάρει.
Δεν είναι επομένως η κρίση μόνο, που αναγκάζει το κόμμα σε απολύσεις, αλλά και οι άστοχες κινήσεις και συμφωνίες. Δεν πρέπει αυτοί που εκαναν αυτά τα ντίλ να δώσουν λόγο;
Τάνια

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Πάνω σ αυτό της τυποεκδοτικής...
Μια ακόμα παράμετρος που εμένα με καίει ως προς το "σοσιαλιστικό" κομμάτι της.
Επεκετεινόμενη η τυποεκδοτική και τυπώνοντας όπως λέει η Τάνια έντυπα άλλων εφημερίδων ή και άλλων εντύπων γενικώς και αορίστως-προκυρήξεις, προσκλητήρια...(αν είναι έτσι βέβαια και πολύ θάθελα να είναι ράδιο αρβύλα), προφανώς έπαιρνε τις δουλειές από μικρότερες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα ίσως και να κλείνανε.
Πόσο σοσιαλιστικό είναι αυτό;
Κι αν γινότενε, γιατί δεν γινότανε ποτέ κι από κανέναν θέμα;
Και σε τι ωφελειτο ο λαός αν ένα κομμουνιστικό κόμμα είχε οικονομική ευρωστία τον καιρό των παχιών (λέμε τώρα) αγελάδων;
Και τελικά αυτή η ανθρώπινη γλίτσα(η απληστία ντε...), ούτε στους κομμουνιστές δεν σπανίζει;

mbiker

LeftG700 είπε...

Να πας να τρολάρεις αλλού.

Ανώνυμος είπε...

Η Τυποεκδοτική δεν έπαιρνε μικρές δουλειές. Άρα τα μικρότερα τυπογραφεία δεν είχαν πρόβλημα από αυτό. (έχω μια υποψία ότι είχε δημιουργήσει άλλα τυπογραφεία για τις μικρές δουλειές, αλλά αυτο είναι υποψία που γεννηθηκε απο την παρατήρηση όπου όλοι όσοι εργάζονται σε αυτά από τον ιδιοκτήτη ώς την καθαρίστρια είναι μέλη του κόμματος)
Τάνια

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Διάβασα με προσοχή το σκεπτικό σου. Ελπίζω να διαβάσεις κι εσύ με προσοχή το δικό μας. Λοιπόν:

Πρώτα ορισμένα γενικά ζητήματα που βάζεις. Έχω την αίσθηση ότι κάπου υπερεκτιμάς τις δυνατότητες του διαδικτύου. Δεν νομίζω ότι το νετ είναι από τη φύση του ικανή πλατφόρμα για εμβαθύνσεις σε λεπτά και δύσκολα ζητήματα ή για λύσεις σε άλλα ακανθώδη. Πολύ περισσότερο ένα ανοιχτό μπλογκ που δεν εκπροσωπεί τίποτε άλλο εκτός από μία παρέα (εδώ κάπου υπερεκτιμάς εμάς). Οι διαδικτυακές συζητήσεις στερούνται σχεδόν πάντα την απαιτούμενη για ένα παραγωγικό αποτέλεσμα πειθαρχία και συνέχεια και συνήθως είναι άνισες, μια και το επίπεδο ενημέρωσης, γνώσεων και εμπειριών δεν είναι ενιαίο ή έστω παραπλήσιο. τα δέχεσαι κι εσύ κάπου αυτά. Έτσι τουλάχιστον καταλαβαίνω όταν διαβάζω: Ωστόσο οι χρήσιμες συζητήσεις, που μπορούν να παράγουν δηλαδή έγκαιρα κάποιες λύσεις μέσα στο χωροχρόνο που ζούμε (με κάποιο ικανό συνδυασμό βάθους και πλάτους, αλλά και ύψους και χρόνου) έχουν κάποια στοιχειώδη προαπαιτούμενα, τα οποία τελικά κανείς στο διαδίκτυο δεν θέλει να τα έχει υπόψη του – ούτε και αυτό το ιστολόγιο. Επομένως, ενώ φαίνεται να έχεις συνειδητοποιήσει τα προβλήματα, γιατί ζητάς τόσα πολλά;

Το ίντερνετ είναι για λιγότερα όχι όμως και του πεταματού: είναι μια χαρά μέσο για να θιγούν προβλήματα εκτός mainstream και για να καταγραφεί μια κοινωνική πραγματικότητα, έστω και μερική (δεν σουλατσάρει στο διαδίκτυο όλος ο πληθυσμός· μόνο ορισμένες μερίδες και στρώματα). Πάμε τώρα στα ειδικότερα.

1) Γράφεις πως «ούτε αυτό το ιστολόγιο σέβεται τα προαπαιτούμενα». Αυτό θα μπορούσε να είναι σωστό με μία βασική προϋπόθεση: ότι υπάρχει συμφωνία μεταξύ μας στο πώς πρέπει να ‘‘πολιτεύεται’’ ένα αριστερό μπλογκ. Υπάρχει; Δεν το ξέρω. Ψυχανεμίζομαι όμως πως μπορεί να συμπίπτουμε σε αρκετά, αλλά είναι πολύ πιθανό να διαφωνούμε σε άλλα τόσα και ίσως περισσότερα. Ίσως σε κάτι βασικό: στην απεύθυνση. Αυτό το ιστολόγιο γράφεται από έναν από τους πολλούς και απευθύνεται στους πολλούς. Όλα αυτά ως προσπάθεια, ως στόχος. Φυσικά, οι αστοχίες είναι δεδομένες, μια εδώ και μια αλλού (όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους άλλωστε, γιατί εγώ να είμαι εξαίρεση;).

2) Είναι, νομίζω, άλλη τάξεως ζήτημα το οργανωτικό τών κομμάτων και πολύ περισσότερο περίπλοκο. Η στόχευση της ανάρτησης περιοριζόταν απλώς στο να αναδείξει για μία ακόμα φορά το επαναλαμβανόμενο λάθος να ασκείται ρηχή και κοντόφθαλμη κριτική σε ένα αριστερό κόμμα για λόγους κατά βάση κομματικού διαγκωνισμού αλλά για προβλήματα που, έστω και εν δυνάμει, μάς αφορούν όλους.

3) Φίλε Πικάπα, όταν και το καρφί και το πέταλο πάσχουν, πώς γίνεται να το αγνοήσεις και να υπερβείς το πρόβλημα; Ιδίως από τη στιγμή που έχεις σιχαθεί τον ενδοαριστερό εμφύλιο;

4) Δεν με τσίμπησε καμία μύγα, κάνεις λάθος (και ίσως δεν διαβάζεις προσεκτικά). Οι μύγες μάς τσιμπάνε εδώ και τρεις μήνες. Ήρθε απλώς το πλήρωμα του χρόνου. Και το ζήτημα του διαδικτυακού χουλιγκανισμού από οπαδούς αριστερού κόμματος δεν νομίζω ότι είναι αμελητέο. Οι φίλοι τού ΚΚΕ που έχουν τα μυαλά τους σωστά αδιαφορούν ή το υποτιμούν. Γιατί θεωρείς απίθανο η έκθεσή τους σε αυτό το σκουπιδαριό να έκανε μερικούς να προβληματιστούν;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Δώρε,


Έχω την εντύπωση ότι το ΚΚΕ λογοδοτεί με τον τρόπο του. Όλα τα σχετικά άρθρα που έχουν γραφτεί αυτά τα τρία περίπου χρόνια έχουν και έναν τέτοιο χαρακτήρα. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος του: δεν δέχεται καμία συζήτηση επί τής λογοδοσίας. Στο στυλ: αυτό κι αν σας αρέσει. Και οι κατηγορίες ή τα υπονοούμενα για αντικομμουνιστική εκστρατεία είναι έτοιμες να εκτοξευτούν ακόμα και στους εργαζόμενους που απολύονται. Καμία ενσυναίσθηση. Και καμία κατανόηση ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, με δεδομένη τη μεγάλη αντίφαση (κομμουνιστικό κόμμα-εργοδότης σε συνθήκες καπιταλισμού) πρέπει να τη χειριστεί (με την έννοια τής διαπραγμάτευσης, όχι του μανιπιουλαρίσματος). Η διαχρονική αλαζονεία τού κόμματος-οδηγού...

Οικονομική διαφάνεια με την έννοια της πλήρους δημοσιοποίησης πηγών εσόδων και κατανομής εξόδων νομίζω ότι δεν συναντάται σε κανένα αριστερό κόμμα. Ως ένα βαθμό όμως αυτό είναι κατανοητό. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κατανοητό ή συγχωρητέο, όταν έχει να κάνει με λοβιτούρες. Έχω όμως την πεποίθηση ότι, αν υπάρχει ένα κόμμα που δεν το αφορούν οι προσωπικές κομπίνες, αυτό είναι το ΚΚΕ.

Όλα αυτά τε ερωτήματα που έχεις τα έχουμε κι εμείς. Ας περιμένουμε. Το ψαλίδι στον Ρίζο είναι όντως μεγάλο. Φαίνεται ότι το ΚΚΕ πνίγεται οικονομικά. Για τους εργαζόμενους που μένουν χωρίς δουλειά αυτό είναι πολύ κακή εξέλιξη. Ίσως όμως να είναι καλή όσο αφορά στην ενθάρρυνση των ‘‘μενσεβίκων’’ τού κόμματος που έχουν καταλάβει ότι το καράβι μπάζει νερά από παντού. Θα δούμε. Είναι και το Συνέδριο στη μέση...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Τάνια, καλωσόρισες (αγιοβασιλιάτικο δώρο μου φαίνεται: οι γυναικείες φωνές σπανίζουν εδώ! ;-) ).


Δεν το ξέρουμε αν αληθεύει ότι βγάζουν στο σφυρί τη συχνότητα. Θα φανεί. Αυτά δεν μένουν κρυφά. Στα δύο σχετικά ερωτήματα που βάζεις τώρα:

α) Προφανώς οι τρύπες στα οικονομικά είναι μεγάλες.

β) Μου φαίνεται λίγο ηθικίστικο το επιχείρημα. Κάνει μια χαρά τη δουλειά του αν θέλει κάποιος να χτυπήσει το ΚΚΕ, αλλά τίποτε πέραν αυτού. Διότι: Ωραία. Δεν την πουλάει. Την επιστρέφει. Και το (καπιταλιστικό) κράτος τη δίνει σε κάποιον άλλον (καπιταλιστή). Ο οποίος πιθανόν να την μεταπουλήσει με (ιδιωτικό) κέρδος. Ποιο είναι το όφελος για τους εργαζόμενους και το αριστερό κίνημα; Και τι θα πει «σαν το τελευταίο λαμόγιο της αγοράς»; Δεν το καταλαβαίνω. Η Αυγή πριν από λίγα χρόνια έκανε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με σκοπό την οικονομική εξυγίανση, απευθυνόμενη στη βάση τού ΣΥΝ. Είναι σήμερα οικονομικά αυτάρκης εφημερίδα; Όχι. Δεν θα μπορούσε λοιπόν κι εδώ να χρησιμοποιήσει κάποιος την έκφραση βούτηξαν τα λεφτά τού κοσμάκη «σαν το τελευταίο λαμόγιο της αγοράς»;

Είναι γεγονός πως η Τυποεκδοτική δεν περιορίστηκε μόνο στις εκτυπώσεις τών κομματικών εντύπων. Έχει όμως εξηγήσει το ΚΚΕ —και έχει εξηγήσει πειστικά για όποιον γνωρίζει τα βασικά της λειτουργίας μιας εκτυπωτικής επιχείρησης— για ποιους λόγους επεκτάθηκε σε εκτυπώσεις τρίτων. Πέραν αυτού: Δεν βλέπω κάτι το εξ ορισμού αρνητικό ή πολύ περισσότερο προδοτικό στην περίπτωση που ένα αριστερό κόμμα στήνει μια επιχείρηση για να αυξήσει τα έσοδά του. Είναι άλλη συζήτηση βέβαια το πώς πρέπει να λειτουργεί μια τέτοια επιχείρηση. Πολλά μπορούν να ειπωθούν (που δεν αφορούν όμως μόνο στο ΚΚΕ...) Αλλά, φίλη Τάνια: Ο ‘‘καβγάς’’ τής Νταρζάνου με το ΚΚΕ και, επομένως, ο ‘‘καβγάς’’ ο δικός μας μαζί της δεν έγινε γι’ αυτό το πάπλωμα! Σωστά;

Ολόσωστα!


Τα λέμε


ΥΓ Όπως εξάγεται και από τα όσα γράψαμε στην ανάρτηση: Η καθοδική πορεία μιας επιχείρησης σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης, χωρίς να απαλλάσσει τη διεύθυνσή της για τις όποιες αστοχίες, είναι κυρίως αποτέλεσμα της κρίσης.

ΥΓ2 Μία ακόμα απόδειξη της μικροκομματικής στόχευσης της κριτικής που διαβάσαμε στην Αυγή (αλλά και μία καλή ένδειξη ότι κι εσύ σκέφτεσαι λίγο μονόπαντα) είναι και το εξής:

Είναι σωστό ότι η επέκταση των εργασιών τής Τυποεκδοτικής κατέληξε στις απολύσεις. Πώς όμως και παραλείπεται η άλλη όψη τού νομίσματος: Η επέκταση, πριν καταλήξει όπως κατέληξε, είχε σαν αποτέλεσμα έξτρα θέσεις εργασίας, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι. Αλλά το έφαγε η ...μαρμάγκα!

Τι γίνεται εδώ; Τα δικά μας δικά μας, και των άλλων μισά-μισά; Δεν πάει έτσι, φίλη Τάνια. Και, κυρίως, δεν γίνεται δουλειά έτσι! Δουλειά γίνεται με ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Όχι με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη που, άσχετα αν δεν το καταλαβαίνουν οι κουφιοκεφαλάκηδες της (όλης) Αριστεράς, γυρνάνε στα μούτρα όλων μας. Μη ξεχνάς: Όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στ’ αλάτι!

Ανώνυμος είπε...

Μισό λεφτό ρε λέφτη, μισό.
Σύμφωνα μ αυτό που λες και δικαιολογείς την πώληση της συχότητας, τότες...
γιατί διαμαρτυρόμαστε για τις πωλήσεις (εν προκειμένω ξεπουλήματα) απ την κυβέρνηση των δεκο, προπο, ακινήτων ή ό,τι άλλο τους καυλώσει;
Δεν συμφωνώ πως πάει έτσι. Και πάνω απ όλα, δεν μπορείς με έωλα επιχειρήματα (που έτσι καταντούν αφού κι εσύ απολύεις κι εσύ ξεπουλάς), να στηλιτεύσεις και να καταγγείλεις τους άλλους.

mbiker

Ανώνυμος είπε...

Κατ αρχήν νομίζω πως έχεις δίκιο σε όσα απαντάς (κατ αρχήν!). Παρ όλα αυτά θέλω να δώσω κάποιους διαφορετικούς χρωματισμούς στα επιχειρήματά σου, ίσως να βοηθήσουν.
Νομίζω ότι το διαδίκτυο έχει αρκετά περισσότερες δυνατότητες από αυτές που λες. Εάν υπήρχε πρόθεση από τα μεγάλα κόμματα αλλά και τις μικρότερες ομάδες, τα πράγματα θα ήταν τουλάχιστον 3 φορές καλύτερα, ή και 13! (ενδεικτικά!). Μάλλον όμως δεν υπάρχουν τέτοιες προθέσεις στα υπολογίσιμα αριστερά υποκείμενα – και το λέω εκ πείρας δυστυχώς. Φυσικά οι ευθύνες ενός σχετικά ανεξάρτητου και μεμονωμένου όπως αυτό το ιστολόγιο είναι εξ αντικειμένου πολύ μικρότερες. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και ανάγκες επανεξέτασης. Για παράδειγμα, εάν η απέχθειά σου στον ενδοαριστερό εμφύλιο πρέπει να γίνει πιο έμπρακτη, τότε, εφόσον έχεις (ή έχετε) τις δυνάμεις να διατηρείς ιστολόγιο, ίσως θα πρέπει να αναζητήσεις τη συσσωμάτωσή σου με κάποιον ή κάποιους άλλους ώστε να ανεβάσεις τις προδιαγραφές και να παραδειγματίσεις . Αυτό δεν είναι εξάλλου το νόημα της αριστερής θεωρίας και πράξης, η συλλογικοποίηση και συνεύρεση των προσωπικών στάσεων; Ή μήπως μια διέξοδη αριστερή λύση θα ήταν να κάνει ο καθένας την προσωπική του ιστοσελίδα; Και μέχρι πότε; Θέλω να πω, ότι όλες οι πρωτοβουλίες, είτε εξελίσσονται, είτε αναγκαστικά παρακμάζουν. Έτσι είναι η ζωή.
Επίσης, εάν απεχθάνεσαι το αριστερό αλληλοφάγωμα, ίσως θα πρέπει να γίνεις πιο συγκαταβατικός και με τους ξαναμμένους και τους διάφορους «περίεργους». Δηλαδή, θεωρείς ότι συνολικά με τις αναρτήσεις σου, έχεις συμβάλει στην θεραπεία ή στην ανακύκλωση του αλληλοφαγώματος;. Δεν κρίνω, απλώς ρωτάω. Απλώς θυμίζω ότι στη ζωή οι εντυπώσεις συχνά καλύπτουν την ουσία.
Τέλος, εάν δεν είσαι τόσο αισιόδοξος για τις πραγματικές δυνατότητες του δικτύου, ή του «κοινού», τότε είναι προτιμότερο να είσαι προετοιμασμένος, και να μην πέφτεις από τα σύννεφα και να μην «φορτώνεις» όταν εισπράττεις «αντισυμβατικές» συμπεριφορές, τη στιγμή μάλιστα που και εσύ εκφράζεσαι «αντισυμβατικά» αρκετές φορές.
Εύχομαι υγεία, και τα καλύτερα για όλους.
Πικάπα

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Το ζήτημα είναι κάπως περίπλοκο, δεν λέω, αλλά μου φαίνεται ότι το κάνεις χειρότερο γιατί κάπου τα μπερδεύεις λίγο.

Από τη στιγμή που ένα αριστερό κόμμα ιδρύει επιχείρηση με σκοπό και την αύξηση των εσόδων του, όπως γινόταν με την Τυποεκδοτική, είναι δεδομένο πως θα πρέπει να λειτουργήσει θέλοντας και μη με βάση τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Ακόμα κι αν Διευθύνων Σύμβουλος είναι ο ίδιος ο Λένιν! Αυτό πρέπει να το χωνέψουμε νομίζω για να μη στενοχωριόμαστε άδικα των αδίκων.

Από αυτή τη σκοπιά, γιατί πρέπει να παραιτηθεί το ΚΚΕ (ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΜΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όποιο άλλο κόμμα, οργάνωση, κ.λπ.) από την πώληση της συχνότητας; Για να μη πάρει κάποιος καπιταλιστής δημόσια περιουσία; Μα θα την πάρει έτσι κι αλλιώς! Για να μη λερώσει τα χέρια του το ΚΚΕ; Μα πώς τα λερώνει, αν με τα χρήματα αυτά ενισχυθεί στην προσπάθειά του για ανατροπή εκείνων ακριβώς που εκχωρούν δημόσια περιουσία; Το παράδειγμα που φέρνεις με τις ΔΕΚΟ δεν είναι αντίστοιχο. Οι ομοιότητες είναι φαινομενικές στα όρια της οφθαλμαπάτης. Άλλο το νερό ή η ενέργεια, άλλο οι συχνότητες. Το πρόβλημα με τις συχνότητες, ακόμα και στις τωρινές συνθήκες, δεν είναι ότι μπορώ εγώ π.χ. να τις χρησιμοποιώ. Αφού είναι δημόσιες γιατί να μη μπορώ να τις χρησιμοποιώ; Το πρόβλημα είναι ότι μου δίνεται η δυνατότητα να τις χρησιμοποιώ χωρίς δημόσιο έλεγχο και χωρίς οικονομική αντιπαροχή πέρα από τους φόρους τού κύκλου εργασιών που δημιουργώ. Όμως, από αυτή την πλευρά, ήδη το ΚΚΕ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπόλογοι εδώ και χρόνια. Τι θα έπρεπε όμως να κάνουν κατά την άποψή σου; Να κόψουν από μόνοι τους ετήσια αμοιβή στο καπιταλιστικό κράτος για τις συχνότητες που καταλαμβάνουν μόνο και μόνο για να έχουν τα χέρια τους τυπικά καθαρά;;; Και τι να τα κάνουμε, φίλε μου; Άχρηστα θα ήταν. Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, το πρώτο πράγμα που τα καθαρά χεράκια θα υποχρεωνόντουσαν να κάνουν θα ήταν να το κλείσουν το μαγαζί!

Είναι το αιώνιο πρόβλημα, φίλε mbiker. Δεν μπορείς να περάσεις ένα ποτάμι χωρίς να βραχείς, ούτε να καθαρίσεις έναν υπόνομο και να έχεις την απαίτηση ότι μετά μπορείς να φας χωρίς να πλύνεις τα χέρια σου. Αν δεν θέλεις να βραχείς ή να λερωθείς, παίρνεις τα βουνά και γίνεσαι ερημίτης. Σώζεις την ψυχή σου, αλλά δεν βοηθάς την κοινωνία. Διαλέγεις και παίρνεις. Κάπως έτσι το βλέπω.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι απ το βατύ κόκκινο για να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Από κάποιον που τα έζησε και τα ξέρει καλύτερα από μένα. Διαβάστε το.

http://vathikokkino.com/2012/12/%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BC%CE%AC-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC-%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%8489/

mbiker

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Το έχω διαβάσει στο Πριν. Τι σχέση έχουν όλα αυτά όμως με το συζητούμενο θέμα; Στο άρθρο που λινκάρεις γίνεται κριτική στο ΚΚΕ για τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ τού Μητσοτάκη και τα όσα ακολούθησαν μετά τη μίνι διάσπαση (εκτός ΚΝΕ, εκεί έγινε της πουτάνας!). Ας υποθέσουμε ότι όλα όσα καταμαρτυρεί το άρθρο είναι σωστά. Αυτό τι σημαίνει; Πώς όποια απόφαση και να πάρει το ΚΚΕ θα είναι λάθος υποκειμενικό; Δηλαδή τι είναι το ΚΚΕ, που μπορεί να διαχειρίζεται τα πράγματα χωρίς τούς καταναγκασμούς τής πραγματικότητας; Αποτελείται από θεούς;;; Και επί τέλους: Πού πήγε εκείνο το περίφημο συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης; Χωρίς αυτό θα χαθούμε στο διάστημα και δεν θα μπορούμε να προσγειωθούμε με τίποτε στον κόσμο!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Σε λαθος ανάρτηση γμτ μου.
Για την προηγούμενη.

Άντε και καλά να μας μπείιιιιιιιι

mbiker

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Ανώνυμος είπε...

συνήθως σου λέω ότι παραείσαι αντι ΚΚΕ ώρες ώρες , τώρα ήρθε η ώρα να πω το αντίθετο .

αν δεν βρίσκουμε συλλογικά σαν αριστερά και σαν κίνημα τρόπους αντίστασης στο καπιταλιστικά λογικό και εφικτό , βράζε ρύζι .

οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ , δεν είναι οι μόνες που " δεν βγαίνουν " , με αυτή την έννοια " αναπόφευκτες " είναι οι απολύσεις και από άλλους καπιταλιστές .

γενικά , πρέπει τα ζητήματα της προπαγάνδας , της επικοινωνίας , των πόρων κλπ για ένα επαναστατικό κόμμα να είναι θέμα κινητοποίησης και όχι αντιγραφών από τον καπιταλισμό .

Ολόσωστο που δεν τσιμπάς από την μικροκομματική αντιμετώπιση άλλων μέσα στην αριστερά , αλλά να εξετάζουμε και αν καθόμαστε στο σωστό κλαδί .

έρχεται και κυβέρνηση με καθοριστική έστω συμμετοχή της αριστεράς , και το " ε , και τι θέλετε να κάνει " , πρέπει να το κρατάμε " εκτός νόμου " .

Πάντα υπάρχει άλλος δρόμος , ίσως όχι όταν έχεις ήδη φτάσει στον γκρεμό ...

καλή αγωνιστική χρονιά ...

Ανώνυμος είπε...

το " καθοριστική έστω συμμετοχή της αριστεράς " δεν σημαίνει ότι ενδεχόμενη κυβέρνηση με Καμμένο , ή Κουβέλη , είναι κάτι που πρέπει να γίνει ανεκτό .

μάλιστα , το ότι μένει ανοικτό , μαζί με τις ατάκες για επενδύσεις και επιχειρηματικότητα , τις θεσμικές κρατικές συμπεριφορές πχ συνάντησης με Αβραμόπουλο μετά την Αργεντινή, είναι πιο σοβαρά φάουλ από την απουσία του " άμεση έξοδος "

το υπενθυμίζω , γιατί χρωστάς απάντηση , συμφωνείς στο ποτέ κυβέρνηση με κοινοβουλευτική στήριξη εκτός αριστεράς " , και ότι η ΔΗΜΑΡ δεν είναι αριστερά ?

θα πούμε " ε και τι να κάνει ? " Είναι τα κοινοβουλευτικά παζάρια εντός καπιταλιστικής ομαλότητας μονόδρομος ?

Το χάσαμε το παιχνίδι έτσι , πατριώτη !!!

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ,


Κατ’ αρχήν, μία μεγάλη συγγνώμη για την πολύ καθυστερημένη απάντηση. Κατά δεύτερον, ευχαριστούμε για την ευχή σου και αντευχόμαστε: Αμήν!

Επί τής ουσίας, λίγα λόγια.

Δεν είμ’ εγώ Πασόκα, δεν είμαι Κουκουέ! ;-) Τι εννοώ; Εννοώ ότι ακόμα κι αν οι απόψεις εδώ εκεί ή παρακεί φαίνεται να υποστηρίζουν κάποιο συγκεκριμένο σχήμα τής Αριστεράς, αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από τη θέλησή μας. Αντικειμενικά, που λένε. Συνήθως δε, αυτό που υπερασπιζόμαστε αφορά σε όλη την Αριστερά, άσχετα αν στην εκάστοτε συγκυρία περιορίζεται σε ένα κομμάτι της. Επεξήγηση/παράδειγμα: το ζήτημα με τον Ριζοσπάστη, αύριο, μεθαύριο μπορεί να προκύψει για την Αυγούλα. Μπορεί οι διάφορες αριστερές να έχουν χάσει τα μυαλά τους λόγω μικροκομματικών υπολογισμών και να κατουράνε στη θάλασσα, αλλά εμείς δεν το έχουμε σκοπό να κάνουμε το ίδιο. Σου φαίνεται καλή η ιδέα να ρίχνεις αλάτι στο φαγητό σου και να τρως μετά και λίγα ...τσίσα, έστω και δικά σου; ;-) Εμάς καθόλου!

Φίλε Βαγγέλη, ποιοι είμαστε εμείς (κι εσύ, για να τα λέμε όλα! :-) ) να κηρύξουμε παρελθόν το «ε, και τι θέλετε να κάνουμε» όταν κοτζαμάν Λένιν το έφαγε (ΝΕΠ) και είπε κι ένα τραγούδι; Ο βολονταρισμός χωρίς όρια καταντάει φαντασιωτική ψευδαίσθηση.

Τεράστια έκπληξη αισθάνομαι που με ρωτάς αν θεωρώ τη ΔΗΜΑΡ μέρος τής εκκλησίας τής Αριστεράς! Μα είναι ποτέ δυνατόν να θεωρούμε τη ΔΗΜΑΡ ...Αριστερά;;; (Μιλάω για το σκληρό πυρήνα τού κόμματος. Για τους οπαδούς δεν είμαι τόσο κάθετος. Και δεν αμφισβητώ ότι πολλοί μπορεί να κόβουν φλέβες ότι αυτό είναι η Αριστερά. Άλλης τάξεως ζήτημα αυτό.)

Για το άλλο που με ρωτάς (αριστερή κυβέρνηση με στήριξη από κόμματα και εκτός Αριστεράς), μάλλον θα σε δυσαρεστήσω: Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια! Αν βεβαιωθούμε ότι πιάνουμε κάποια ποντίκια (δεν απαιτούμε να τα πιάσουμε όλα), ναι, γιατί όχι; Επειδή θα χάσουμε, ενδεχομένως, το παιχνίδι και τον έλεγχο απ’ τα χέρια μας. Μπορεί. Αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να συμβεί έτσι. Κι από την άλλη, μπορεί να χάσεις το παιχνίδι ακριβώς επειδή δεν δέχθηκες να ρισκάρεις να παίξεις από φόβο μη χάσεις...

Τέλος, και σε τελική ανάλυση: το ένα βήμα εμπρός, δύο πίσω ισχύει μόνο σε επαναστατική κατάσταση; Δεν ξέρω για σένα, αλλά εμείς εδώ δεν είμαστε αυτού τού τύπου λενινιστές…


Τα λέμε