Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Στο μυαλό τού Γιώργου Γεωργίου (Γάμα τα με μεγάλα γράμματα!)



ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ κρύψουμε άλλωστε; Εκτός από τα Στρουμφάκια, τον Batman και τη Βουγιουκλάκη, έχουμε μεγαλώσει και με τον Γιώργο Γεωργίου!

Τι εστί Γιώργος Γεωργίου; Εστί μία ‘‘μάρκα μ’ έκαψες’’ που δουλεύει ψιλό γαζί όλους τους αφελείς φίλους τού ποδοσφαίρου και οπαδούς διαφόρων ομάδων. Θα μπορούσε να είναι, σύμφωνα με τη μορφή του και τον τρόπο ομιλίας του, από Chief παρκαδόρος σκυλάδικων νυχτερινών κέντρων και ‘‘Διευθυντής’’ χαρτοπαικτικής λέσχης μέχρι δημοσιογράφος ‘‘αθλητικών’’ εφημερίδων. Έγινε το δεύτερο. Κι όχι απλώς έγινε. Έγινε σταρ! Ήταν ο πρώτος που μετέφερε στην Ελλάδα (σιγά μη το σκέφτηκε! —μετέφερε!) το μοντέλο του talk radio (and tv), όπου οι ακροατές (ή θεατές) επικοινωνούν τηλεφωνικά και συζητούν με τον οικοδεσπότη τής εκπομπής. Είναι ένα μοντέλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, το οποίο και αξιοποίησε στο μεγαλύτερο βαθμό χάρη στα ιδιαίτερα ‘‘προσόντα’’ του: ‘‘μάγκας’’ στην κοψιά και τη γλώσσα, καλός ατακαδόρος, ικανότατος πωλητής ποδοσφαιρική ‘‘σοφίας’’ και ‘‘ειδημοσύνης’’ και, επιπλέον και καθόλου αδιάφορο, παθιασμένος ροκάς. Το πράγμα ήρθε κι έδεσε με τα γούστα τής μεγάλης μάζας τών φιλάθλων. Σύντομα έγινε ο Θεός της. 20 χρόνια μετά εξακολουθεί να λατρεύεται. Οι ‘‘πιστοί’’ του είναι διασπαρμένοι ανάμεσα στους οπαδούς όλων τών ομάδων και κυρίως ανάμεσα σε όσους αυτοπροσδιορίζονται «φίλαθλοι και όχι οπαδοί». Φυσικά, έχει και άσπονδους εχθρούς. Ο Θεός-Γεωργίου όμως, έτσι όπως τους πουλάει και τους αγοράζει όλους, ακόμα κι αυτό καταφέρνει να το μετατρέπει σε έναν ακόμα λόγο για να τον λατρεύει κανείς!


ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ‘‘πονοκεφάλους’’ του (γιατί έχει και τέτοιους) είναι το πώς θα καταφέρνει κάθε φορά να ελιχθεί έτσι ώστε να πετυχαίνει ταυτόχρονα τα εξής δύο αντικρουόμενα πράγματα: Να τονώνει και να υποδαυλίζει την αντιπαλότητα μεταξύ τών οπαδών, αλλά και εναντίον του, έτσι ώστε να διατηρεί τις ακροαματικότητες της εκπομπής του στον Real FM μονίμως ψηλά, χωρίς όμως να σταμπαριστεί οριστικά ως οπαδός κάποιας από τις μεγάλες ομάδες και κυρίως τού Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού. Φυσικά, οι κατηγορίες ανάλογα με την ποδοσφαιρική συγκυρία δεν λείπουν: «Έλα Γεωργίου, είσαι πιο πράσινος κι απ’ το τριφύλλι!» Ή: «Άσε ρε Γεωργίου τα σάπια! Ακόμα κι απ’ το τηλέφωνο μυρίζεις ψαρίλα!» [Σημ. σ.: το παρατσούκλι τών οπαδών τού Ολυμπιακού είναι γαύροι.] Πώς έχει οργανώσει την άμυνά του απέναντι σε παρόμοιες κατηγορίες; Σε δύο γραμμές. Η μία, η κύρια, είναι:  «Δεν είμαι ούτε με τον Ολυμπιακό, ούτε με τον Παναθηναϊκό, ούτε με την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, ή τον Άρη. Ο Γεωργίου είναι με το ποδόσφαιρο!». Όταν τον στριμώχνει κανένας («δεν γίνεται, ρε Γεωργίου, να αγαπάς το ποδόσφαιρο και να μην έχεις αδυναμία σε καμιά ομάδα!») κι επειδή καταλαβαίνει ότι αυτή είναι μια αλήθεια που ούτε ο ίδιος, ως Θεός, μπορεί να συσκοτίσει, τότε παραδέχεται ότι είναι Απόλλων Αθηνών —ποιος να τον αντιπαθήσει επειδή είναι οπαδός τού κακόμοιρου του Απόλλωνα; (Φυσικά, ούτε Απόλλων Αθηνών είναι. Η ομάδα τής καρδιάς τού Γιώργου Γεωργίου είναι ο …Γιώργος Γεωργίου και τα νούμερα της ΑGB!)


ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΤΡΩΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑ με όλα αυτά; Μήπως επειδή είμαστε ποδοσφαιρόφιλοι (που είμαστε); Καμία σχέση!

Σας τα λέμε, γιατί είναι πολλές οι περιστάσεις που έχουμε μπει στο μυαλό τού Γιώργου Γεωργίου κι έχουμε νιώσει κι εμείς τον ‘‘πονοκέφαλό’’ του. Άλλοτε μας βγάζουν γιαλαντζί αριστερούς. Άλλοτε μας βαφτίζουν κουκουέδες ή συριζικούς. Άλλοτε αλαβανικούς ή αντάρσυους. Άλλοτε αριστεροπατριώτες.  Κι άλλοτε …καρατζαφερικούς! Μέχρι —ναι, ακόμα κι αυτό!— …ασφαλίτες!

Τελευταίο περιστατικό, το προηγούμενο post. Στο οποίο, κάποιος σχολιαστής, προφανώς οπαδός τού ΚΚΕ, μάς απένειμε ένα ακόμα ‘‘παράσημο’’, που, για να τα λέμε όλα, έλειπε από τη συλλογή μας μέχρι τώρα.  Μας έβγαλε, ο αθεόφοβος, συνοδοιπόρους τού …ΔημοσιογραφικούΟργανισμού Λαμπράκη! Γιατί; Επειδή ασκήσαμε κριτική στο ΚΚΕ με τις ίδιες αφορμές που τροφοδότησαν την υπονόμευση του ΚΚΕ εκ μέρους των εφημερίδων τού ΔΟΛ. Οπότε, με συνοπτικές διαδικασίες, μάς τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί ως αντικομμουνιστές και εχθρούς τού Κόμματος!


ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΙ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΥ, γάμα τα με μεγάλα γράμματα!


Η εικόνα, από το thebest.gr

4 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

Εντάξει,

μην σας παίρνει το παράπονο επειδή επειδή σας τα χώνουν και μερικοί (μερικοί των οποίων και εμείς μερικές φορές) και αισθάνεστε ότι βρίσκεστε στην θέση του Γιώργου Γεωργίου. Αξίζετε κάτι παραπάνω! Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας καλός καραγκιόζης (με την καλή έννοια: είδος γελωτοποιού) και τίποτα παραπάνω.

Σε περιόδους κρίσης της Αριστεράς, να ανησυχείτε όταν όλοι συμφωνούν μαζί μας! Τότε κάτι κακό συμβαίνει..

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Εγω πάλι πως νόμιζα οτι ειστε υπερ μιας μεγάλης ενωμένης ελληνικης Αριστεράς; (-;

Δύσκολα πράγματα δηλαδη; (-;

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Ρητορικό ήταν το παράπονο, μη το πάρετε τοις μετρητοίς και μας βγάλετε ...κλαψιάρηδες! ;-) Και το πρόβλημά μας δεν είναι να μη μας τα χώνουν. Το πρόβλημά μας είναι να μη μας τα χώνουν μόνο και μόνο (ή σε τελική ανάλυση) επειδή μας θεωρούν άλλη ‘‘ομάδα’’ από τη δική τους!... Επί συγκεκριμένων ζητημάτων πάσα κριτική δεκτή και συζητήσιμη.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Μεγάλη ναι. Το ενωμένη όμως σηκώνει κάμποσο νερό. Τι σημαίνει ενωμένη; Ενωμένη σε ένα κόμμα; Σε μία γραμμή για όλα τα ζητήματα; Σε μια ενιαία αντίληψη; Αυτά είναι ανέφικτα και είναι και έξω από τη φύση τής Αριστεράς (κι όχι μόνο). Κι έπειτα, δεν θα ήταν κάτι τέτοιο λίγο βαρετό; Ένα κόκκινο χρώμα, στην ίδια απόχρωση; Δεν είναι πιο ωραίο το άβαταρ που έχουμε, με τις πολλές αποχρώσεις, αλλά σε ένα ορισμένο τετράγωνο σχήμα;


Τα λέμε